mam pytanko: czy piszac proze konieczne sa dialogi? kiedy je pisze to jednak po przeczytaniu wydaja mi sie blahe i bezsensu... bez duszy... dlatego przestalam je pisac a pisze teraz najczesciej monologii lub opowiesc w pierwszej osobie z cytatami... nie wiem czy jest to nudna bo juz dawno nikomu tego nie pokazywalam...



wiem ze dialogii podtrzymuja akcje ale czy sa konieczne?

Konieczne - raczej tak. Niewiele osob lubi czytac cegly. Poza tym, to one rozwijaja akcje. Zreszta to wszystko zalezy, trzeba zobaczyc tekst, zeby osadzic.

tak tez myslalam... coz... w takim razie nie dotrę tym do mas....

To zależy od opowiadania, akcji jaka się w nim toczy i konwencji w jakiej piszesz. Monodram na ten przykład jest, w zasadzie, jednym wielkim monologiem. Czytywało się również różnorakie sztuki, które z kolei składają się niemal wyłącznie z dialogów.

Dialogi pozwalają lepiej poznać opisywanego bohatera. Jasne, że możesz do tego użyć zwyczajnego opis, szczególnie jeśli piszesz z subiektywnym przekazem (1 os. l.p. - widzę świat tak, jak go przedstawiam) tudzież robisz za wszechwiedzącego narratora (3 os. l.p.). Czemu? Bo każdy człowiek ma swoją własną wyobraźnie i swoje własne doświadczenia. Bo to rzadko się zdarza jak czytasz książkę i kiedy jakiś dialog mogłabyś napisać sama, tylko dlatego, że przydarzył Ci się w życiu? (:

Reasumując, dialogi nie są niezbędne, ale nie powinnaś ich unikać - to moje zdanie w tej kwestii

Hadret pisze:Bo to rzadko się zdarza jak czytasz książkę i kiedy jakiś dialog mogłabyś napisać sama, tylko dlatego, że przydarzył Ci się w życiu? (:

tzn. ??? rozumiem ze dalogii powiiny byc dostosowane do historii i takie wymyslec potrafie ale dlaczego czytajac je nie potrafie wyobrazic sobie ze je ktos wypowiada? ze staja sie dla mnie sztuczne i banalne???

Tego nie wiem. Wymyśl takie, które wydadzą Ci się prawdziwe, w czym problem?

problem w tym ze chyba moja mozgownica jest za malo aktywna ale oki dzieki za rady

ze staja sie dla mnie sztuczne i banalne???

To mow sobie na glos podczas pisania. Zaoszczedzisz czas, to raz, a dwa moze tak zmienisz styl swoich dialogow.

hehehehehe coz to by bylo dopiero

Proponuje pisac sobie same dialogi w wolnym czasie, wymysl sobie temat do rozm owy dwoch lub wiecej osob [polilogi tez sa fajne] i heja

hm... to moze byc ciekawe dzieki

przydatne jest teżuważne słuchanie i obserwowanie ludzi. Jak mówią i co, w określonych sytuacjach

to akurat robie na bierzaco- obserwacja to moja domena- z tego biora sie moje pomysly

dialogi sa potrzebne z dwu powodów:



1) a nikt nie przebrnie przez blok opisu długi na kilka ktron - dialogi stanowią przerywnik.



2) jesli opiszemy coś blokiem to czytelnik sie znudzi czytając. Lepiej wstawić dwu kolesi ktorzy będa deliberować nad mapą a przy okazji czytelnik sie tego i owego o świecie dowie.

W moim odczuciu dialogi nie są KONIECZNE, ale na pewno dodają tekstowi smaczku, sprawiają, że staje się ciekawszy i łatwiejszy w odbiorze. Ja osobiście lubię pisać dialogi, choćby dlatego, że w ten sposób można najlepiej poznać bohatera i zaznajomić się z jego sposobem bycia.

W krótkich opowiadankach, tzw. jednoczęściówkach, dialogi nie zawsze psują kompozycję, ale w dłuższych teksach ich brak jest dla mnie swego rodzaju zachwianiem równowagi i wprowadza monotonię.