Latest post of the previous page:

Naturszczyk pisze:
"Pisarz rozsądny nie czyta nikogo:
Gorszych od siebie, bo i po co.
Lepszych, żeby się nie zadręczać, że inni są lepsi."

Miałam ten cytat w statusie dziś na Facebooku. To są, jak mnie nie kłamią aforyzmy, słowa Kazimierza Przerwa-Tetmajera. Też mnie zdziwił.

[ Dodano: Pon 07 Lut, 2011 ]
Przerwy-Tetmajera. Przypomniałam sobie, że nie mogę już edytować postów i byli strzelam. Ja mnie aforyzm do d...

zapraszam do wątku "zanim postawisz pytanie"

szczególnie zapraszam do komentowanie pisarzy.

Naturszczyk napisał/a:

"Pisarz rozsądny nie czyta nikogo:
Gorszych od siebie, bo i po co.
Lepszych, żeby się nie zadręczać, że inni są lepsi."

Powiem, że te słowa do mnie przemawiają i też tak myślę.
A jednak dużo czytam, choć ostatnio wiecej ksiązek pomimo wspaniałych omówień odrzucam jako bełkot - to jednak przyjemnośc czytania we mnie nie zagasła.

uznajmy że wszyscy są gorsi ale nie trzymajmy się tej tezy kurczowo.
Szukajmy tych lepszych

Wątek rozmywa się nam niebezpiecznie, skręcając w rejony wewnętrznych frustracji twórców, czytających autorów lepszych od siebie… Sprawa ma ten fajny aspekt, że poczucie, jakoby ktoś pisał lepiej, ciekawiej i smaczniej tylko dobrze świadczy o trawionej takimi odczuciami osobie, bo mało jest cech tak odstręczających, jak przekonanie o własnej doskonałości.

I, nawiązując luźno do powyższego, jest taka kategoria aspirantów literackich, którzy, mimo że mówią coś innego, wcale pomocy nie oczekują. Oczekują czegoś zupełnie innego – potwierdzenia, że piszą doskonale, pełnego zachwytu odzewu i bezzwłocznego uruchomienia wszelkich kontaktów w celu wydania drukiem owoców ich pracy. I biada pisarzowi, który nie zorientuje się w porę, powodowany odruchem lub bólem kiszek odpowie szczerze, co sądzi, i gdzie delikwent może powiesić sobie dzieło. Pół biedy, gdy kończy się na mieszaniu z błotem i taplaniu w ekskrementach, znacznie gorsze są tasiemcowe posty udowadniające niezbicie pisarzowi, bo jakżeby inaczej, brak jakiegokolwiek wyczucia literackiego, skostnienie umysłowe graniczące z demencją, uwiąd sił wszelkich, zawiść, egoizm i pyszałkowatość! Jedyne, co wtedy można zrobić, to milczeć, odganiając wszelkimi siłami myśl, że klient może mieć odrobinę racji

Inną skrajnością, rzadszą na szczęście, są aspiranci piszący naprawdę dobrze, których nijak nie można przekonać do wychylenia nosa poza netowe portale. Znam nawet takiego jednego

podsumujmy?

Trochę pokory. W każdej dziedzinie znajdzie się ktoś lepszy.

Nie ma sensu cieszyć się że jest się od kogoś lepszym.
Jest gorszy - jego problem. Trzeba aspirować i gonić najlepszych by nie upaść w błoto.

*

Wybijcie sobie z głowy przeżytki komuny. Ludzie nie są równi. Bo nie są i tyle. I nawet nie powinni być (pomijam równość wobec prawa). Ktoś jest bogaty. Ktoś zna perfect angielski, ktoś w domu odlewa klamryu dla bractyw rycerskich a ktoś pisze książki.

Piszę lepiej niż pannna Michalina ale nie umiem grać na skrzypcach.
Za 10 lat Ona będzie pisać lepiej a ja dalej nie będę umiał grać na skrzypcach

Są ludzie odemnie bogatsi. Niektórzy startowali z tego poziomu co ja ale dorobili sie uczciwie znacznie wiekszej kasy bo są bystrzejsi albo znleźli lepsze zawody. Mam się obrażać?

Nie da się złapać wszystkich srok za ogon. Trzeba znaleźć swoją niszę. I wykorzystać atuty startowe. Bo znam takich którzy startowali ze znacznie wyższego poziomu a polecieli w błoto.

Ergo:
1) wybieramy kierunek ataku
2) ustalamy kto jest lepszy i w jakiej kolejności
3) po kolei doganiamy i przeganiamy.

a jak ktoś obok szlifuje diamenty albo buduje rakietę kosmiczną to możemy mu zasalutować lub uścisnąc prawicę - ale to nie jest nasz wyścig. Możemy spokojnie i ez grama zawiści cieszyć się jego sukcesami i pracować na swoje.

Zawiść bierze się głównie ze skarlenia duszy. Zazdrościmy ludziom bo robią coś lepiej niż my, lub robią coś innego za co nawet nie umiemy się zabrać.

Ma ona uzasadnienie wyłącznie w przypadku gdy ktoś uzyskał pozycję mu nienależną np. nie na drodze swobodnej konkurencji tylko konkurencję udupiająć.

Zazdrość powinna być twórcza - motywować do wysiłku, poganiać do biegu.