Latest post of the previous page:

Paskudnik pisze:Więc wszyscy wszystkim robią dobrze, nikt się nie wypisuje z tego kółka i pełna przeciętności wywrotka jedzie dalej.

Ponieważ niewiedza często prowadzi do błędnych opinii, dam Ci czas na poznanie kto o kim, i co mówi. Temu forum daleko do klubu wzajemnej adoracji.

Wywalić dwie ostatnie linijki.

Zmienić tytuł na (oczywiście!): A obiecano mi niebo

Dla mnie bomba. Oczywiście nad każdym zdaniem można by się zastanowić i zmienić, ale nie chce mi się o tym pisać, bo nie jest źle. Najważniejsze, że zbudowałeś bardzo plastyczną wizję. Normalnie Jezus jak żywy.

Chcę rzec, że przez ten wasz offtop nie mogę selektywnie cytować, co utrudnia mi pracę! Mam nadzieję, że czujecie się winni.

Zulata pisze:Niejeden ugiął się pod mym ostrzem, krew wielu zabarwiła mój pancerz.

Zgadzam się, że zabarwiła tu w ogóle nie pasuje. Splamiła pancerz. I bez mój, wczesniej było o moim mieczu, więc wiadomo, że pancerz też mój.

Byłem wielkim wojownikiem, którego obawiali się najwięksi.

Przez powtórzenie przymiotnika wielki mam wrażenie, że mowa o gabarytach, a nie o sławie/przymiotach człowieka.

Lecz nadszedł czas, gdy miecz zaczął ciążyć mi w dłoni, a ciało ugięło się pod ciężarem zbroji. Królewskie dwory zamknęły się przede mną, jadałem to co zwykli ludzie

Jakoś nie bardzo do mnie przemawia ten wątek z jedzeniem tego samego co zwykli ludzie, albo tego co królowie. W końcu kasza to kasza, a mięso to mięso, trafią się i w garnku rzemieślnika i na talerzu króla. Raczej poszłabym w motyw wyszukania, wyrafinowania, smaku albo ceny.

I narasta we mnie strach, że i mnie spotka ten los.

Wyjątkowo brzydkie powtórzenie. Czytelnicy zauważają takie rzeczy, niestety.

- A OBIECANO MI NIEBO! - krzyczę z całych sił.
Nagle wszystko cichnie, a oczy jego zatrzymują się na mnie.

A nie lepiej wtedy? Ogólnie to "nagle" sprawia, że nie widzę połączanie między krzykiem a cichnięciem, jakby to nie był proces przyczynowo-skutkowy.

- Jesteś w niebie - ucina mi zmęczonym głosem.

To słowo mi nie pasuje, uciąć można komuś w pół słowa albo uciąć można coś (uciął naszą rozmowę jednym spojrzeniem). Tu lepiej byłoby dać przerywa albo po prostu mówi.

Ładna miniaturka jeśli chodzi o stylistykę i klimat. Nieładna pod względem treściowo-logicznym. Wydaje mi się, że dobrze wybrałeś styl: czas teraźniejszy, trochę patetyczności, jakaś taka oniryczna atmosfera się robi. Obrazy też zaprezentowane plastycznie, mimo dość oszczędnej formy.
Nie bardzo jednak rozumiem Twój zamysł. Dlaczego niebo i piekło są pełne krzyżowców? W sensie - dlaczego tylko oni? Czy piekło to ziemia (nie do końca to łapię)? Dlaczego, skoro bohater zabijał bez skrupułów, stoi razem z Chrystusem? Co do tego w ogóle ma wolna wola? Chrystus raniony za każdym razem gdy ginie człowiek to fajna wizja - ale ja odczytałam piekło jako piekło, a nie jako ziemię, więc wyszło mi, że raniony jest za kogoś, kto umiera w piekle. Ogólnie jakiś miszmasz nie do rozgryzienia.
Ja nie mówię, że wszystko ma być podane na tacy, ale tekst powinien budzić refleksje, a nie stek pytań na temat "co też autor miał na myśli."

To ja może wyjaśnię
Przede wszystkim, miniaturkę wkleiłem (po raz kolejny) bez gruntownej poprawy. W tej chwili, napisana jest dużo lepiej.
Jeśli chodzi o samą treść to.
Najpierw Paskudnik
Kodeksu, to przestrzegali rycerze Jedi. Średniowiecznemu rycerzowi bardziej zależało na chwale i chędożeniu niż byciu wiernym ideałom. A jeśli do tego stawał się sławny, to już w ogóle mógł sobie pozwolić na samowolkę jakich mało.
Jeśli chodzi o Niebo i Piekło.
Lili Tak, Piekło to ziemia. Nie sądzę, aby w Piekle było coś takiego jak ziemie Wschodu, a krzyżowcy kontynuowali swoją krucjatę i tam (aczkolwiek, niezły pomysł).
Generalnie chodziło mi oto, że główny bohater, jako niepokonany rycerz, sławny itd poznał wiele aspektów życia tj. Szczęście - kiedy to pławił się w rozkoszach oraz Nieszczęście - Gdy wszystko to odebrał mu wiek. I kiedy trafia do "Nieba" nie zastaje tego, co mu obiecano (Kapłani obiecywali krzyżowcom odpuszczenie grzechów i miejsce w niebie) tj. Pięknych polan, życia bez trosk, wiecznego szczęścia. Widzi jedynie umęczonego Stwórcę, który ledwie stoi na nogach. Z początku nie wie dlaczego tak jest, jednak gdy pyta go o piekło, Stwórca wskazuje mu ziemię, gdzie krzyżowcy ( wybrałem krzyżowców, jako że ich czyny były jednymi z najgorszych imo tj. Zabijanie w imieniu Boga. Mógłbym oczywiście jeszcze pokazać innych morderców itd, ale to przedłużyło by miniaturkę) zabijają niewinnych ludzi. I wtedy, gdy na ciele Stwórcy pojawiają się nowe rany jak umiera kolejny człowiek, bohatera nachodzi pytanie. " Dlaczego Bóg dał nam wolną wolę, skoro teraz musi za nas tak bardzo cierpieć?".
Generalnie, chodzi o to, że już samo życie niekiedy jest niezłym piekłem(a można samemu z niego zrobić jeszcze większe), a niebo jest tylko i wyłącznie takie, jak je sobie sami namalujemy.