Zawsze mnie to ciekawiło. Czytając książki tłumaczone z języka angielskiego, spotykamy bardzo ciekawe nazwy miast/lasów/drobnych wiosek. Najczęściej są to zrosty dwóch słów, jednak po przetłumaczeniu wydają się one banalne i... głupie. I tu pojawia się pytanie. Jak wymyślać nazwy miejsc w swoich dziełach, aby ładnie brzmiały i były z sensem? Dawać nazwy polskie, czy może angielskie?

Jak rzecz dzieje się w Polsce, to polskie. Jak w USA, to angielskie. Logiczne, prawda? A jak dzieje się w Krainie Pseudotolkienowskich Borostworów - to takie, aby dały się wyrazić w języku Borostworów.