Wiatr oddechu bez przemocy
Coraz głębiej się zanurza
W załamania, gdzie przed burzą
Wybuchają drgnienia nocy

Coraz niżej oddech szepcze
Piekło pragnień w piersiach budzi
"Drgnienia wiosenne są we śnie!
Nie chcę pieszczotą się łudzić"

Na koniec kradnie nieśmiałość
Błąka się, cofa, napiera
Drgnieniom nocy czyni zadość
Wczoraj i jutro odbiera

Wiatr oddechu bez przemocy - 8
Coraz głębiej się zanurza - 8
W załamania, gdzie przed burzą - 8
Wybuchają drgnienia nocy - 8

Coraz niżej oddech szepcze - 8
Piekło pragnień w piersiach budzi - 8
"Drgnienia wiosenne są we śnie! - 8
Nie chcę pieszczotą się łudzić"

Na koniec kradnie nieśmiałość - 8
Błąka się, cofa, napiera - 8
Drgnieniom nocy czyni zadość - 8
Wczoraj i jutro odbiera 8

W pierwszych słowach mojego listu się "zapytowywuję", czy te nieszczęsne "drgnienia", które tak z lubością powtarzasz (moim zdaniem to bardzo zły zabieg), mają oznaczać budzące się pragnienia, początki podniecenia? Jeśli tak, to odczytuj dalsze dywagacje jako następstwo takiej definicji...

Wiatr oddechu jest zbyt mocnym żywiołem na początek pieszczot. Lepsze jest jakieś delikatniejsze określenie...


przed burzą Wybuchają drgnienia nocy - no to wygląda, sorry, na przedwczesny wytrysk...

"Drgnienia wiosenne są we śnie! Nie chcę pieszczotą się łudzić" - nie złapałem przesłania. Nie wiem czym się różnią nocne od wiosennych, i dlaczego we śnie? Coś mi tu nie pasuje, jako odbiorcy, bo przestaję rozumieć sens. Być może z wiosną zwiększają się potrzeby i strach, obawa przed nadaremnymi pieszczotami?

Powtarzam: Za dużo drgnień!!!

Kai Manie zaczynam Cię lubić. Drga ten wiersz, a właściwie drguje niestety. Rytmicznie absolutnie poszatkowany bez konkretnego zamysłu. Już się cieszyłam w pierwszej strofie, że będzie rytmiczna zagadka jakaś, ale żadnej konsekwencji dalej nie ma, więc to tylko szereg potknięć o kamienie. "Przedwczesny wytrysk" był też moim skojarzeniem :-) Jak by nie patrzeć, jak na erotyk - słabiutki.