Bunt

Pan Prezydent nawołuje: Do wojny!
„Chwytać za broń lud mój uciemiężony!”
Nauczyciel rozkazuje: Podręczniki królestwem do wiedzy!
„Przecież mądrym się nikt nie urodził!”

Mamusia poucza:
Zuchwałość reprymendy jest godna!
Brawura kalectwem ci wróży!
W ciemności nocy, wiara zanika:
„Bądźże kimkolwiek byle nie sobą!”

Tatuś poucza:
Pasywnie, w falach codzienności tonąc…
Będzie, co będzie!
Świat nie zamarza!
A nów nie chyli się ku upadkowi...

Szklane są góry,
Jeziora i błota…
Trawiaste pastwiska makami podszyte;
Deszczowe krainy wiatrem usłane;
Szeptem łagodnym dziś krwawią…

Odwieczne rady;
Cóż za absurdy?!
Półgłosem rozsądku doświadczeń wspomniane,
Młodości kolory!
Barwne obrazy!
Dziś blade i zapomniane…
Wiszące nad snem opactwa mądrości,
Te same, co z szaleństw zostały splecione,
Szczelnie skrywane uczucia wbrew woli,
Nad ranem surowo chłodne…

I most przenikliwie kołysze dotykiem,
I gwiazdy, co w trzewiach znów płoną,
Samotne spacery,
Stosunki odbyte,
Na zawsze już w sercu wodami niesione…

Piękne są myśli, co do nas należą!
Patykiem na plaży pisane…
Prywatne istnienia ukryte w głębinach,
Kruche i takie niestałe…

Dziś młodość umiera:
Smutne to słowa!
Swym bólem wśród wierzb kołysana,
Z pragnienia! Z miłości!
Niewinna i piękna…
Odchodząc tak marnie sprzedana…

Pamiętam ten dzień,
Choć jutro zapomnę…
Nie ufam nikomu: a sobie?
Trwam tak samotnie,
Jak cień na mej drodze;
Chyląc się ku upadkowi…








[/i]

a czy mogę prosić autora o wskazanie rymów w tym wierszu?

Ach tak, rozumiem...
Wiersz napisany był w koncepcji: ABAB - czyli 1 linijka nawiązuje do 3 a 2 do 4, i tak się przeplatają przez cały utwór - tworząc coś co odebrałem jako rym, choć przyznaję, w niektórych zwrotkach (np. 2 ) w ogóle nie ma rymów...

Czy w takim razie, ten wiersz zalicza się do poezji białej? Czy co?

Woody Allen, "Estetyka: Czy sztuka jest zwierciadłem życia, czy czym?"

Przepraszam za zamieszanie...

ponawiam prośbę: proszę o wskazanie tych rymów, które - według autora - tam są. W innych niż druga zwrotkach, bo już ustaliliśmy, że w drugiej nie ma. Może autor słyszy rymy, których odbiorca nie słyszy, chciałabym to zobaczyć na własne oczy, co tu się z czym rymuje.

Dobra, dobra... Nie wyżywajmy się tak.
Rymów nie ma i tyle.

A w odpowiedzi na pytanie autora: zwyczaj jest taki, że piszemy cały rymowany, albo cały biały. Jak napiszesz rymowany, gdzie wpadają kawałki bez rymu, to uważane jest to za błąd, a jak na odwrót, to też. Oczywiście nikt nie zabroni tworzyć Ci takich pół-na-pół, ale warto by było, żeby wtedy miało to jakiś głębszy sens. (np: czytałem jeden bardzo estetycznie napisany wiersz - rymy i ładne słownictwo - o świecie. A ostatnie dwie linijki były oddzielone od reszty i się nie rymowały. Te dwie linijki dosadnie krytykowały bezsensowność świata)

Marik Vao - ja się na nikim nie wyżywam, ale nie przeniosę, dopóki autor nie stwierdzi sam, że rymów nie ma, bo to, że ja ich nie widzę, nie znaczy, że nie istnieją.

Jack Dylan pisze:Odwieczne rady;
Cóż za absurdy?!
Półgłosem rozsądku doświadczeń wspomniane,
Młodości kolory!
Barwne obrazy!
Dziś blade i zapomniane…
(...)
Dziś młodość umiera:
Smutne to słowa!
Swym bólem wśród wierzb kołysana,
Z pragnienia! Z miłości!
Niewinna i piękna…
Odchodząc tak marnie sprzedana…

no i jak to nie ma rymów?

Marik Vao pisze:
Rymów nie ma i tyle.

No i widzisz Marik Vao? Wiedziałam. I rymowany wiersz to jest. Według autora oczywiście. Są DWA rymy na wielostrofowy wiersz.

Czyli prawidłowo byłoby go przenieśc do działu Poezja Biała, czy jak?

tak. Przenoszę.

"ja się na nikim nie wyżywam" - ironia
"I rymowany wiersz to jest. (...) Są DWA rymy na wielostrofowy wiersz." - "autozaprzeczenie", a z mojej strony była to generalizacja - w niepejoratywnym tego słowa znaczeniu.

Fajnie się tak sprzeczać o to czy są rymy, czy ich niema.
Bez skrupułów przyznam: nie zaprzeczę ich istnienia.
Wiersz był piękny bez wątpienia.
Koniec, kropka nic już nie mam w tym temacie do powiedzenia.

A teraz tak na serio: wiersz aż kipi żalem, to dobrze. Świetne jest to, że przekazuje jakiś ładunek emocjonalny.