dzika łąka wśród wieżowców
gdzieś tam
złoty skrawek nieba,
obsikana ławka przed blokiem
kilka stokrotek, petów, butelek
i kamień
w głowę bez powodu
dziecko ulicy
...ja

stokrotka7 pisze:dzika łąka wśród wieżowców
gdzieś tam
złoty skrawek nieba,

Ciekawy zabieg, zaczynam się zastanawiać, czy "gdzieś tam" odnosi się do wieżowców, czy do nieba. Nie wiem tylko, czy ta niejasność bardziej irytuje, czy intryguje.

Chociaż utwór jest krótki i na pierwszy rzut oka banalny i o niczym, dostrzegam w nim"coś". Coś objawia się na końcu, po kamieniu rzuconym w głowę bez powodu. Zwięźle i na temat - jak lubię (chociaż piszę inaczej). Nie wiem tylko, czy zbyt dużo banałów odebrało, czy dodało wierszowi uroku. Chciałabym przeczytać wersję bardziej zmetaforyzowaną dla porównania .
Pozdrawiam.

Dobry wieczór,

hm, tym razem nie stanę w opozycji do opinii KaiCyz, chyba że tak częściowo.
Myślę, że wiersz rokuje, ale należy poświęcić mu jeszcze sporo uwagi, kto wie, być może napisać od nowa.

Pozdrawiam

Myślę, że tu nie ma szczególnego banału. Po prostu ma być to wiersz prosty, pokazujący raczej bogatą wyobraźnię autorki, niż przekazujący treść. Jeśli potraktować go w ten sposób to jest on uroczy i przyciąga uwagę.