Wewnętrzny Chaos

Rozdarty, postrzępiony od środka.
Czuję ból, który ściska mego żołądka
Rozpacz, wstręt do przylądka.
Obwiniam się, do tego zakątka,
Ogrodu będę wracał pełnego żmijątka.

Obsesyjna miłość, to mną włada.
Rządzi, lecz gdy się naskłada,
Przeminie, pierzchnie biada.
Udarta, pokonana, zawali się arkada.

Pragnę być zdrowy.
Amorowy, pełen życia ideowy.
Bezgłowe myślenia natrętne, bryzowy
Słyszę marsz pogrzebowy.

To co nieuniknione, przeszłe,
Powinno umrzeć, stęchłe.
Wbrew woli, prawu zdrowemu, zdechłe,
Nadal skrzy, w środku serca okrzepłe.
I nadzieja głupców faktem obrzękłe.

chaos to tu jest, i owszem, nawet zewnętrzny. W większości strof jest składnia niepolska, a i sens się gubi w meandrach umysłu twórcy. Dobra strofa jest jedna.

Pragnę być zdrowy.
Amorowy, pełen życia ideowy.
Bezgłowe myślenia natrętne, bryzowy
Słyszę marsz pogrzebowy.

ale i tu leży interpunkcja. Reszta jest niestylistyczna, nieGRAmatyczna i nierhythmiczna.
Coś w tym wierszu jest, ale w głębokim chaosie. Proszę się pouczyć polskiej odmiany przez przypadki i czym, który przypadek rządzi.

pisałem go 30 minut

bez poprawek
nie ma co się dziwić

dzięki za ocenę

pozdro

to brak szacunku do czytelnika. Nieważne jak długo się pisze, ale publikuje się produkt finalny, a nie szkic

poprawię i wrzucę

takie odpowiedzi lubię bardzo :-)

A jak! Nie ma co się zrażać, choć mam naprawdę chaos w głowie, podejmę ponownie próbę.
I będę pisał dalej. hehehe