Latest post of the previous page:

ja nie robiłem

Andrzej Pilipiuk pisze:ja nie robiłem

Wiesz, dzisiaj bez ściągi nie pociągniesz. Taaakie wymagania w szkole...

Wiem, ale na niektóre przedmioty po prostu nie mam ochoty się uczyć

Ja nie robiłem

A ja nic Panu nie zarzuciłem

Herman pisze:Robię ściągi jak każdy.

Zależy jak interpretujemy. Każdy obecnie czy każdy zawsze.

Andrzej Pilipiuk pisze:ja nie robiłem

A na maturze prosił pan o bułkę, czy też nie?

Vialix pisze:

Andrzej Pilipiuk pisze:ja nie robiłem

A na maturze prosił pan o bułkę, czy też nie?

prawie nigdy niczego nie jadłem w szkole ani w liceum. (obiedy przestalem w 5 klasie) na widok tego syfu odbierało mi apetyt...

*

odnośnie ściag: wtedy ściaganie uważałem za niemoralne. Zresztą mało kto ściagał.

obecnie uważam szkołę za niemoralną - więc pewnie bym robił ściągi.

trudno ocenić.

Ja nie ściągam.

A ja tylko z tego, czego nie lubię. Jakoś nigdy przedmioty humanistyczne (czyli gdzie trzeba kuć na blachę) nie wchodziły do mojej mózgownicy.

Będę szczery. Nigdy nie otworzyłem w domu podręcznika do fizyki, biologii, francuskiego, łaciny, geografii. Dlatego nadrabiam ściągami, które zazwyczaj robię na przerwie przed sprawdzianem. Co do innych przedmiotów... nie wyobrażam sobie jak można z nich ściągać. Na przykład, co dwa tygodnie mam sprawdzian z ponad 900 słówek angielskich. Mam je sobie wszystkie na ręku wypisać?! A na drugiej poglądy filozoficzne przedstawicieli Młodej Polski? Zdecydowanie wolę się takich rzeczy nauczyć, bo po pierwsze - chcę, po drugie - może będę zdawał te przedmioty na maturze. Łaciny nie będę zdawał na pewno i nawet jeśli nauczę się tej cholernej deklinacji, i tak zapomnę wszystko w ciągu roku od skończenia szkoły.

prawie nigdy niczego nie jadłem w szkole ani w liceum. (obiedy przestalem w 5 klasie) na widok tego syfu odbierało mi apetyt...

Nic się nie zmieniło. Nie wiem jak z obiadami w liceum, bo przez remont stołówka zamknięta, ale jeśli chodzi o gimnazjum... kawałek śmierdzącej kiełbasy pływa sobie w jakiejś zielonej mazi, chyba ogórkowej z jajkami i do tego wybełtany sos o smaku żurawinowych wymiocin. Na początku wydawali wszystko w reklamówkach, ale nawet dzieci z podstawówki zaczęły się tym smrodem rzucać w szatniach i zainwestowali w plastykowe wiaderka.

U nas w liceum rozwiązano problem stołówki: zamiast niej mamy kawiarenkę, gdzie można kupić taką wielką bułę albo pizzerkę czy hot-doga. Są też napoje, lizaki itp. Stoliki z krzesłami też, więc jest gdzie posiedzieć. Na okienkach tam się zbiera masa uczniów.

Vialix pisze:kawałek śmierdzącej kiełbasy pływa sobie w jakiejś zielonej mazi, chyba ogórkowej z jajkami i do tego wybełtany sos o smaku żurawinowych wymiocin.

Głodu wam trzeba. I wojny. A może byście ruszyli głowkami i co nieco docenili.

Joe - wojnę im darujmy, co najwyżej niech im się prąd odetną i przez tydzień zamknęli dojście do lodówek i sklepów. Wystarczyłby tydzień pobytu na poligonie i dwie puszki na tydzień, wszystko by się nauczyli jeść. :wink:

Co prawda to prawda. Jak sobie przypomnę co jadłem w wojsku, po dziesięciogodzinnych zajęciach na poligonie...

Szkolne obiady były znośne, powiem więcej, były zwyczajnie dobre. Ale mam traumatyczne wspomnienia z przedszkola. Zupa mleczna... horror Nienawidzę zup mlecznych i dzień w dzień byłam różnymi metodami zmuszana do ich jedzenia. Pani się nie cackała. Do dziś pamiętam tekst: jak się porzygasz, będziesz musiała to zjeść. A z moją Rusałką było podobnie, byłam wzywana na dywanik, bo ona nie je. Za to w domu to nie odchodziło dziecko od lodówki, a przedszkolanki były oburzone moim podejściem. Jak to - nie zmuszać?!
I jedno wiem na pewno Nie wiem jak bym była głodna, zupy mlecznej nie ruszę. Ostatnio mi w szpitalu serwowali, też musiałam się tłumaczyć. "Ale pani musi!"
No kurde, żeby dorosłym ludziom wciskać to na siłę, to przegięcie. Ale dorosły to jeszcze się wymiga, a te biedne dzieci co mogą zrobić?

wojna... możeprzyjśc nagle jak wiosenna burza...

źle się dzieje na świecie.

Andrzej Pilipiuk pisze:wojna... możeprzyjśc nagle jak wiosenna burza...

źle się dzieje na świecie.

A, wiesz, miewam podobne schizy. I przeklinam własną wyobraźnię, idąc tym tropem, dochodzę do wniosku, że na świecie tak naprawdę nigdy nie było do końca dobrze, nie będzie i być nie może. To brzmi na wyrost fatalistycznie, ale w gruncie rzeczy tak jest. Istnieje, myślę, jakaś równowaga... ale te dobre rzeczy wydają się być jakieś kruche.
Nic to, tak mnie naszło, a ja tu z pytaniem przylazłam.

Rozchodzi mnie się o felietony. Lubisz je pisać? Narzucasz sobie tematy, czy piszesz, powiedzmy, pod wpływem jakiś aktualnych przemyśleń? Na zasadzie "czas mnie goni, dziś trzeba felieton... o czym by tu...?" W sensie jak wygląda praca nad takim artykułem?