Latest post of the previous page:

Na ile mogę to ocenić korzystając z własnego doświadczenia, podstawowa różnica pomiędzy pisaniem dla dorosłych, a pisaniem dla dzieci & młodzieży, to fakt, iż dla dorosłych mozna pisać Ideą, a dla tych drugich należy bezwzględnie kierować się Emocją. Idea nie przeszkadza, ale Emocja rządzi. Lub nie - i wtedy tekst jest martwy.

Ja pierdziele. Jak ja Was nie rozumiem!
Jeśli rzeczywiście jest tak, że motywacja ma być wyznacznikiem prostytutki, to idąc dalej tym tokiem rozumowania, jeśli prostytutka robi, to co robi, bo lubi, ale przy okazji zgarnia za to kasę, to jest ok i ona wtedy nie jest prostytutką!
Co więcej, jeśli ktoś pracuje dla pieniędzy w jakimś innym zawodzie np. jest hydraulikiem, to też jest prostytutką?

Poza tym, co mnie obchodzi, czy ktoś pisze, bo chce spłacić kredyt czy dlatego że czuje jakieś ogromne powołanie od samego stwórcy?
Odpowiedź jest prosta - NIC!
Bo dla mnie jest ważne, co napisał i jaką wartość to sobą przedstawia, a nie co go skłoniło do pisania. To trochę głupie, kiedy bardziej interesuje nas twórca niż to co stworzył, chociaż rozumiem takie podejście, bo w dzisiejszych czasach właśnie takie podejście jest promowane - widać po kreacji cwelebrytów (również wśród pisarzy).

TadekM pisze:Niedojrzałością jest sądzić, że jeden czy drugi gatunek jest z definicji lepszy, trudniejszy albo gorszy, łatwiejszy od drugiego. Też tak długo myślałem, ale tak naprawdę to jest tylko czytelniczy kompleks. To do autorki tematu.

Zgadzam się z tym. Chodzi o to, że w każdym gatunku liczy się coś innego, inne elementy są ważne. A to nie znaczy, że te elementy są gorsze - one są po prostu inne.

Poza tym, dlaczego wybraliście te biedne prostytutki na kozły ofiarne? Robił ktoś kwerendę o prostytutkach?

P.S. Po przeczytaniu tej dyskusji, wymyśliłem zadanie na maturę na przyszły rok:
Wszyscy artyści to prostytutki. Oblicz, jak szeroko mogą rozłożyć nogi zdobywcy NIKE, literackiego Nobla, Nagrody Pulitzera, Paszportu Polityki i Nagrody Kościelskich?