Latest post of the previous page:
To jest bardzo ciekawe zagadnienie, które tu podnosisz, Malinche. Co współcześnie można uznać za grafomanię?Ale zdajesz sobie sprawę, że Pan Pollak grafomanów nie uznaje za kolegów po piórze? Proszę wskaż cytat z którego wynikają te podwójne standardy, cytat w którym Pan Pollak pisze o tym, że nie skrytykuje tekstu grafomańskiego jeśli ten ukaże się w zwyczajnym wydawnictwie.Malinche pisze:Zdajesz sobie sprawę z tego, że ten "domysł" to jest proste wnioskowanie logiczne? Jeśli Pollak pisze, że nie krytykuje kolegów po piórze, to znaczy, że bez względu na to, czy kolega po piórze jest grafomanem czy też nie, nie skrytykuje go. To są podwójne standardy.
Proszę nie stosować takich łatwych do zobaczenia manipulacji (kłamstw?) Przypomnę cytat który tu sama zamieściłaś:Malinche pisze:Jeśli więc możesz mi powiedzieć, dlaczego takie podejście krytyka ("Krytykuję tylko selfy, a wydawanych normalnie autorów, bez względu na ich poziom, nie") jest w porządku, to byłabym wdzięczna.
Nie wiem jak z niego wywnioskowałaś, że "Krytykuję tylko selfy, a wydawanych normalnie autorów, bez względu na ich poziom, nie" przecież w tym tekście autor wyraźnie stwierdza, że krytykuje tylko teksty grafomańskie, a teksty słabych pisarzy omija. Nie można powiedzieć, że "nie będzie czegoś krytykował bez względu na poziom" skoro pisze, że właśnie to czy się jakimś tekstem zajmie warunkuje poziom tego tekstu. Poziom grafomański.Michalak się nie przyjrzę, bo po pierwsze robią to doskonale inni (np. Zwierz Popkulturalny), a po drugie przyjąłem zasadę, że twórczości rodzimych kolegów po piórze nie komentuję. Jako krytyk zajmuję się wyłącznie tekstami stricte grafomańskimi. A chęć wydawnictw, by zarobić, kosztem prestiżu, to odrębny temat.
Skoro akceptujesz, zdanie Pollaka o tym, że Michalak nie jest grafomanką to skąd zarzut o podwójne standardy? Przecież Pan Pollak jest niezwykle konsekwentny i tak jak to napisał zajmuje się krytyką grafomanii, a nie słabych pisarzy. Gdzie tu podwójne standardy?Malinche pisze:To, że ja nie lubię twórczości tej pani, powiedziałam na marginesie, ale nie zrobiłam z tego osi wypowiedzi. Więcej, powiedziałam, że akceptuję to, że Pollak nie uważa jej za grafomankę.
A jednak zabiorę głos: najbardziej dziwi mnie, że ci obrońcy teraz siedzą cicho w sprawie. Merytorycznie siedzą cicho, bo rykoszety mogą chodzić. Ryzykując domysł: "stare, głupie baby" (wiek mnie predestynuje do tego szacownego grona, a co!, z doświadczenia mówię) tak działają: wpuszczają się wzajemnie na karuzelę z emocjami . Najsłabsze ogniwo pęknie i potem się skupi na tej, która puściła.
Apel: Luizo, Mario, Kamilo i inne - napiszcie coś o przyjaciółce, stańcie obok niej w dyskusji o k s i ą ż k a c h Marty! Plasterki i okłady z głasków współczucia teraz nie pomogą! Chciałabym, żeby ktoś bronił jej powieści, bo przecież, do cholery, ktoś to kupował, dla kogoś pisała i od czytelników listy dostawała. Gdzie jest ta rzesza? No? To była jakaś mistyfikacja, mitomania, konfabulacja Marty?
Ha! Dałam piękny przykład egzaltacji. Niech tam! Specjalnie! Stara baba jestem.
"Z mieszanymi uczuciami czytałam komentarze. Jest mi przykro. Dlaczego? Przeczytałam wszystkie powieści Luizy i uważam że służenie otrzymały wszystkie nagrody, nominacje, a nie słusznie zdyskwalifikowano je kierując się procedurami, tak na marginesie, przecież – chyba- wiedzieli, w jaki sposób były wydane. I co? nagle się „obudzili”? Dziwne i niezrozumiałe. Jak niezrozumiałe są – niezasadne – uwłaczające porównania do -CYTAT- „że wyłożenie pieniędzy na druk własnej książki to coś takiego, jak kupienie miłości od prostytutki?” a więc i mnie należy wciągnąć w ten tandem najstarszego zawodu a tych wszystkich (około 40 tys) „moich” Czytelników do jakiej „kategorii” mam zaliczyć? Napiszę tylko, wiem, że z gustami się nie dyskutuje, ale gdy padają tego typu nietrafione (żenujące) porównania należy się bronić. Luiza wpisała się, zaistniała, czy to się komuś podoba, czy nie w pamięć czytelników. Jej powieści – wszystkie- cieszą się dobrymi recenzjami. A uwłaczeniem jest twierdzenie, że „po znajomości, lub w ogóle ich nie czytano” Mogę i pragnę z czystym sercem polecić każdemu zapoznanie się z którąkolwiek z pozycji Luizy by móc wyrobić sobie zdanie. Zresztą sami spróbujcie wysłać jakiś tekst do renomowanego wydawcy, a przekonacie się ile trzeba czekać i czy w ogóle odpowiedzą. Niestety nie mamy szansy przebicia się, istnieją póki co tylko dwie drogi (mnie osobiście znane) współfinansowanie, lub self. Przeszłam przez obie i nie żałuję. nagrodą dla mnie jak i dla Luizy są opinie Czytelników, ich recenzje i uznanie, a czasem świetna, merytoryczna krytyka. Takich nikt się nie lęka. I o takie nikt nie ma pretensji. Być może nie poruszyłam głównego wątku wpisu, tematu, ale mój komentarz jest wynikiem emocji, które zaistniały we mnie, a powstały na wskutek – moim zdanie- bardzo jednostronnych, nieobiektywnych, opinii, wręcz obrażających. nazywano mnie grafomanką (podobnie Luizę) ale by pokusić się o określenie „prostytutka?” no cóż, zapytam męża czy podziela tak wrogie, stronnicze określenie. I będę wdzięczna za nie usiłowanie sprostowania, tłumaczenia owego porównania, ponieważ jakiekolwi8ek słowa nie będą w stanie niczego „naprawić”. Czuję się zażenowana poziomem niektórych komentarzy.
Luizo trzymaj się i po prostu – rób swoje.
Masz grono czytelników, masz i moje poparcie.
Z serca Cię pozdrawiam .
