Otóż, mam problem z zapisem dialogu tego typu. A konkretnie

Przykład 1
Jest postać a która komunikuje się telepatycznie, ale słyszy.
I jest postać b, normalna.

Jak zapisywać dialog między nimi, chcąc wplatać weń myśli postaci a i b? Myśliki, cudzysłowy?
Czy jakoś to mieszać?

Spotkałam się już z czymś takim, czytając książki. Taki... nazwijmy to "głos słyszany w głowie" - słyszana telepatycznie myśl itp. - był zapisywany po prostu kursywą. Dobrze się to czytało, bo było bardzo przejrzyste.

Zależy, czy 'normalna' postać będzie odpowiadała 'na głos' czy w myślach. Chyba najczytelniejszy byłby zapis, tak jak zaproponowała mamika6, czyli myśl słyszana, tudzież widziana w głowie - kursywą, a kwestie wypowiadane - od myślników. Jeśli postać B też udziela odpowiedzi w głowie, to zwykłą czcionką, bez myślnika. Białołęcka w "Tkaczu iluzji" używała kursywy lub cudzysłowu, w zależności od rodzaju niewerbalnego dialogu. W sumie, to zależy od Ciebie, jaki sposób zapisu wybierzesz, byle by był konsekwentny.
Pozdrawiam

To właśnie jest fajne w pisarstwie - jeden problem, a kilka możliwości jego rozwiązania, z czego każda właściwa.

Odstawiam propozycję pisania kursywą, ale w formie normalnego dialogu, tz. tekst od myślników pisany kursywą z zachowaniem wszelkich zasad pisania dialogów.

Hmm dzięki za rady, ta kursywa od myślników to chyba najlepsza opcja.

Najlepiej pisać tak, jak Stephen King w, dajmy na to, Stukostrachach. Czyli - jak normalny dialog, tylko pisany kursywą. Ja u siebie dodaję jeszcze nawiasy czasami, jeżeli bohaterowi zdarza się coś pomyśleć, ale nie powiedzieć tego na głos - znaczy, do zaznaczenia, że "co innego pomyślał a co innego powiedział". Bardzo fajna sztuczka - ja przynajmniej zawsze to lubiłem. Pozwala na pogłębienie postaci.