W ostatni weekend udało mi się skończyć "Mistrza i Małgorzatę" i do teraz nie wiem, czy książka mi się podobała. Mam nadzieję, że są tutaj fani powieści Bułhakowa i przybliżą mi swoje poglądy.

Dlaczego "udało się" skończyć? Tak, tak, dobrze myślicie, lektura była dla mnie ciężka i niemiłosiernie rozciągnięta w czasie. Całość męczyłem przez dwa tygodnie, czytając raz więcej, raz mniej, ale regularnie. A teraz do konkretów:

Bardzo podobała mi się świta szatana. Zróżnicowane i ciekawe postacie szybko pojawiły się w mojej wyobraźni i ich obraz zostanie tam na długo. Nad jednym tylko ubolewałem - sposób poruszania się Behemota cały czas widziałem identycznie, jak Kota w Butach ze Shreka, tylko że bez butów i kapelusza. ;-) Cóż, skażenie popkulturą.
Zabawne były przygody Korowiowa (mój faworyt) i Behemota. Akcja w teatrze była jednym z bardziej charakterystycznych momentów całej powieści, a pojawienie się duetu zawsze zwiastowało nieliche tarapaty. Oczywiście dla znajdujących się w polu rażenia śmiertelników.
Z drugiej strony wszystkie harce szybko zaczęły mnie irytować. Odnosiłem nieodparte wrażenie, że szatan i jego kompani zostali stworzeni tylko po to, żeby autor mógł popuścić wodze fantazji i bez odpowiedzialności mnożyć najbardziej nieprawdopodobne scenariusze. Większość z nich była dla mnie pozbawiona sensu (aż do napotkania w necie pewnej wypowiedzi, ale o tym później). Oczywiście szatan nie ma obowiązku być sensownym, ale to nie zmienia faktu, że rozrywka jego podwładnych i ciągłe naginanie w bezczelny sposób rzeczywistości było męczące. Ludzie przedstawieni byli jako kompletni idioci (poza Archibaldem Archibaldowiczem, właścicielem restauracji u Gribojedowa ), którzy ciągle zostają wystrychnięci na dudka przez wszechwładne istoty nadprzyrodzone. Rozumiem, że głupota ludzi mogła służyć jako karykatura społeczeństwa tudzież wzmocnienie komediowości tekstu, ale znowu wracamy do punktu, w którym nadmiar pajacowatości zwyczajnie mnie męczy.

W necie natknąłem się na opinię, że "Mistrz..." to opowieść o reżimie Stalina. Szatan to dyktator mający absolutną władzę, bawiący się losem słabszych i mający swoich ludzi do wykonywania zadań. Użytkownik, autor komentarza, nawet Małgorzatę uznał ze "kurtyzanę władzy" (cytuję z pamięci, zalinkowałbym, ale nie pamiętam miejsca). W takim kontekście wiele rzeczy nabiera nowego znaczenia. Pytanie tylko, na ile taka interpretacja jest właściwa?
A może to opowieść o pisarzu walczącym ze swoimi demonami? Ale skąd w takim razie zakończenie z Iwanem Bezdomnym?

Zaczynam już myśleć na głos, co znaczy, że jestem w kropce.

Pamietam, kiedy przeczytałem pierwszy raz, po odwróceniu ostatniej strony, zacząłem od początku. Jedna z najlepszych książek.
Czy to książka o reżimie Stalina? Myślę, że dla niketóych czytelników pewnie tak, ale wszystko zależy od indywidualnego odbioru. Dla mnie to książka o zwycięstwie ducha (wolność, miłość) nad materią (chciwość, biurokracja, egoizm).

Woland (Szatan) dla mnie z pewnością nie uosabiał Stalina. Któż takie bzdury wypisuje? Dla mnie Szatan był postacią znudzoną mocą, władzą, jaką mu dawała i przewidywalnością ludzi. Moskwę miał dla siebie w odstępach cyklicznych. Bawiła się, szydził z wybranych jednostek, władzy. grup społecznych i wybierał te osoby, które umiłował sobie najbardziej (Mistrz, oraz Małgorzata). Ja największą przyjemność czerpałem z książki nie próbując nadać jej drugiego, czy nawet trzeciego dna. Genialna lektura. Bułhakow mistrzem, lecz nie moim, ja swoich już mam .

A ja dodam taką małą ciekawostkę, poza faktem, że lekturę dawno skończyłem i mi się podobała (choć przyznam, że też z lekkim trudem), że cały Kot Behemot powinien prawidłowo się tłumaczyć na Kot Hipopotam (bo Begemot po ros. właśnie to zwierzę oznacza).

Herman pisze:Kot Behemot powinien prawidłowo się tłumaczyć na Kot Hipopotam (bo Begemot po ros. właśnie to zwierzę oznacza).

Nie Co prawda rzeczywiście behemot ( бегемот) może oznaczać hipopotama ( przeważnie używa się jednak słowa "gippopotam" - гиппопотам), to jednak w książce Bułhakowa termin ten jest odniesieniem do nazwy znanego z okresu średniowiecza demona - Behemota. W Biblii słowo "behemot" oznacza stworzoną przez Boga, monstrualną bestię. Samo imię jest liczbą mnogą od terminu bəhēmāh ( bestia) co sugeruje, że stworzenie jest wielkości kilku wielkich zwierząt. Wg tradycji żydowskiej behemot jest niepokonany, może go zabić tylko Bóg. Sama książka to powieść z kluczem, odnosząca się zarówno do religii, mistyki, filozofii, teologii itp. a także do sytuacji Rosji za czasów Stalina. Na pewno Woland nie jest Stalinem, poza wszystkim innym Woland to przecież postać pozytywna, ale w powieści jest wiele odniesień do ówczesnej rzeczywistości. Mistrz to sam Bułhakow, Małgorzata to ukochana Bułhakowa (Helena Siergiejewna Szyłowska) , kobieta dla której porzucił drugą żonę, nawet opisywana w książce lampa z zielonym abazurem była w realu w posiadaniu pisarza. Aha, Bułhakow posiadał kota - co prawda szarego - imieniem Fluszka

Tak się powinno pisać na forum - kilka zdań i multum informacji. Dzięki Navajero.

Dlatego miałem takie dziwne uczucia, kiedy przeczytałem polską wersję. Dobrze wiedzieć, Navajero

Nie ma za co, MiM to jedna z moich ulubionych książek. Poniżej link do encyklopedii Bułhakowa, niestety tylko dla rosyjskojęzycznych.
http://www.bulgakov.ru/b/begemot/

kim jest Woland?
Woland jest przepotężny ale właśnie przez to śmiertelnie znudzony- nie ma żadnych wyzwań godnych jego siły, jest też jednocześnie świadomy, że jego koniec jest bliski, żałosny i nieodwołalny

jaka jego rola w powieści?
jest lekarstwem na całe zło, jest tym który w tych beznadziejnych (to ważne słowo, bo nadziei nie było) czasach zrobi porządek (jak choćby z literatami) ale przede wszystkim pomoże Mistrzowi i Małgorzacie w ich miłości

czemu pomaga?
bo może mieć wszystko oprócz tej jednej właśnie rzeczy a to jest jedyne czego tak naprawdę pragnie, i oddałby za wszystko dla miłości lecz problem w tym, że to niemożliwe a widząc tę parkę nieco lżej mu na duszy no i może pomóc bezinteresownie, szatan nie jest kimś w którym jest samo zło= jest bardzo dobry. czemu? bo ludzie sami są tak źli, że on nie musi się specjalnie wysilać

Stalin wyśmiał Bułhakowa gdy ten prosił o paszport do Szwajcarii ( a bo to w naszym wielkim kraju nie znajdzie się uzdrowisko jak w malutkiej Szwajcarii) - tak było, wiem to bo byłem przy tej rozmowie

Książkę czytałem dwa razy. Raz jako lekturę, wówczas niezbyt ją zrozumiałem. Drugi raz w poprzednie wakacje, w oryginale. Wtedy bardzo mi się spodobała.
Dla mnie najlepszym fragmentem był rozdział 8, rozmowa Iwana z psychiatrą, prof. Strawińskim, w szpitalu.
Książka Bułhakowa ukazała się drukiem prawdopodobnie dlatego, że uznano, iż jego wyobrażenie początków chrześcijaństwa przyniesie więcej "korzyści" ludziom radzieckim niż cała reszta tekstu szkód.

Przeczytałem dwa razy jak dotąd, myślę, że przeczytam jeszcze kilka Naprawdę wyjątkowa książka, którą można odkrywać na nowo nawet kilka razy.

Podsłuchane w eterze: "Mistrz i Małgorzata" na scenie w wersji multimedialno-lalkowo-aktorskiej w reż. jakiejś młodej kobiety.

Sprawdzone w sieci:
"Mistrz i Małgorzata" w Przodowniku. Młoda reżyserka Magdalena Miklasz przygotowuje spektakl według "Mistrza i Małgorzaty" Bułhakowa. Przedstawienie w koprodukcji Teatru Dramatycznego i Teatru Malabar Hotel. Premiera: 17 stycznia na Scenie Przodownik.
Info ze strony teatru.

I już wiem, co będę robiła jutro

"Mistrza i Małgorzatę" uwielbiam. Czytałam chyba 5 razy, a może więcej? To zabawne, ale po raz pierwszy zetknęłam się z Wolandem i jego świtą w teatrze. Miałam wtedy mniej więcej 11-12 lat. Sztuka spodobała mi się na tyle, że postanowiłam poznać jej pierwowzór, który zachwycił mnie i oczarował.

A ja nie lubię. Chociaż Behemot spoko.

I już wiem, co będę robiła jutro

Mam nadzieję, że miałaś więcej szczęścia, bo chciałem właśnie kupić bilety, a tu widzę, że wyprzedane :(