Latest post of the previous page:

O tak, Mroczna wieża wymiata, i bastion tyż

in_absentia pisze:
- Masłowska Dorota i jej żałosna grafomania okrzyknięta talentem;



- Coelho Paulo i jego "bardzo odkrywcze książki o sensie życia i nie tylko" lub inaczej "jak napisać powieść, w której każde zdanie nadawałoby się do zbioru sentencji na każdy dzień roku" - kalka z innych pisarzy, przetwarzanie, nic odkrywczego, a wręcz przeciwnie;



- Grochola i inne podobne neoharlequiny;

W "Wojnie polsko-ruskiej" Masłowskiej doszłam do drugiego rozdziału xD Dalej nie byłam w stanie, aczkolwiek spojrzałam trochę inaczej na swoją "twórczość" czego wynikiem były odwiedziny Ciotki Weny.



Jdyne ksiązki Paula Coelho które przeczytałam to "Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam" oraz "Alchemik" . I podobały mi się. Mimo bezsenswoenego końca tej pierwszej, same opisy miłości, tęsknoty to było coś dla mnie w momencie kiedy to czytałam - świerzo po rozstaniu, nie mogąc zapomnieć rozdrapywałam sobie rany na nowo i płakałam po nocach. (mówią że nastolatkowie nie wiedzą co to jest miłość. Nieprawda. Wiedzą, przynajmniej po części.)



A Grochola.... tandeta do n-tej potęgi. Po to, żeby zarobić kasę. Nie czytałam i nie będę czytać. Jestem na NIE od kad zobaczyłam recenzję. Wystarczyło.



Martuś.

in_absentia pisze:
- Coelho Paulo i jego "bardzo odkrywcze książki o sensie życia i nie tylko" lub inaczej "jak napisać powieść, w której każde zdanie nadawałoby się do zbioru sentencji na każdy dzień roku" - kalka z innych pisarzy, przetwarzanie, nic odkrywczego, a wręcz przeciwnie;

Czytałam ,,Alchemika" - potwornie nudny i męczący wciskanymi wszędzie niemal na siłę złotymi myślami. Potem ,,Być jak płynąca rzeka" - tu już nieco cieplejsze odczucia, zwłaszcza po pierwszym rozdziale.

Skoro już jesteśmy przy nielubianych książkach, też dorzucę coś od siebie, jako że o tych lubianych mogłabym pisać i pisać, i wciąż nie napisałabym wszystkiego.

Primo: ,,Eragon" Paoliniego. Ale o tym czymś wypowiadałam się już w innym temacie. :]

Secundo: twórczość Doroty Terakowskiej. ,,Władca Lewawu" - nijakie. Nieciekawie napisane i zbyt wydumane. ,,W krainie kota" - zacytuję Ciastka: głupie to i nudne. Jeszcze bardziej wydumane od Lewawu, a myślałam, że to nie lada wyczyn. Czegoś tak bezsensownego nie czytałam chyba nigdy. ,,Tam, gdzie upadają anioły" - po prostu nieciekawe. Nie dobrnęłam nawet do połowy, bo usnęłam. Strasznie mi się nie podoba styl Terakowskiej, który miał sprawiać wrażenie oryginalnego i tajemniczego - nie wyszło jej.

Złota trójka, czyli trzy genialne (pierwszoosobowe) pozycje:



1. Wilk Stepowy.

2. Lot nad kukułczym gniazdem.

3. Zabić drozda.



Oprócz tego: "Stąd do wieczności", "Samotność długodystansowca" (wiem, to opowiadanie, ale ostatnio jam je przeczytał i mnie urzekło), Gombrowicz, Witkacy, Lem i inni.

Przeczytajcie Wuuuurt... [Zawodzi Nine podprogowo] Przeczytajcie Wuuuuuuuuurt Jeffa Noona.... Wuuuuuuurt...



Jeff Noon - Wurt

Nie wczytałam się jeszcze w wasze posty w tym dziale (wszystko w swoim czasie), ale mam nadzieję, że nie będzie miało to wpływu na zadane przeze mnie pytanie ;]

Soo:

Lubicie książki Mariusza Sieniewicza i literaturę zaangażowaną, uogólniając, wrzucając do jednego wora, jako całokształt zjawiska?

Ostatnio dałam mamie do przeczytania fragment "Czwartego nieba" i powiedziała mi, że za bardzo kseruję z Sieniewicza. Nie wiem czy jest się czym martwić, czy może to tylko subiektywne wrazenie.

a prpos Masłowskiej, mówiąc brzydko, najwiekszą niewiadomą polskiej sceny literackiej jest nie od dziś: z kim dziewczyna sypia?



Poza Masłowską, bo szkoda słów:

Ostatnio mało czytam beletrystyki, trzeba się do tego niestety przyznac. To jednak co mnie z beletrystyki najlepszego w życiu spotkało to:

Do namysłu:

"Zwierzenia klowna" Bolla

"Proces" Kafki

"Upadek" Camus

"Obcy" Camus

"Ragtime" Doctorow

Dalej długo by wymieniac.

Do śmiechu:

R. Topor

Vonnegutt

Obaj panowie wszystko co w ręce wpadnie, choc W. najlepiej wspominam "Sniadanie miestrzów", "Matkę noc" i "Kocią kołyskę"

Nic.



Jak nie raz wspominałem - od "Poważnej Literatury" uciekam najszybciej jak umiem. Sieniewicza, póki o nim nie wspomniałaś nawet nie znałem.

Przeczytaj "Czwarte niebo"!



Sesja "Literatura zaangażowana" :

http://www.literatorium.pl/klasa.asp?id ... 3&rodzaj=1

Czytam z rozkoszą:

Vonneguta, Nabokova, McLiama Wilsona, Townsend, Hellera, Tolkiena, Pratchetta, Sapkowskiego , Głowackiego, Tyrmanda... i jeszcze paru innych.

Więcej nie tknę:

Coelho, Rowling, Browna.



Masłowskiej jeszcze nie tknąłem. Boję się.



Ciekawostka: nie wiem, jak to możliwe, ale wydałem dzisiaj mnóstwo pieniędzy na cienką (w sensie objętościowym) "Alicję" J. Piekary. Myślę, że to wina kapitalnej okładki i tytułu. Miałem nadzieję, że pierwsze 10 stron odpędzi mnie od półki, ale się nie udało...

O, a mówią, że Rowling wzięła się za kryminał... Jestem ciekawy.



Na pewno kupię. Już nie raz deklarowałem, że nawet jak napisze sagę o chomikach, to będę czytał.

Kryminał?



Ale taki dla dzieci...?



Jednakowoż co by o Rowling nie mówić, potrafi zainteresować czytelnika.

Mnie jakoś nie zainteresowała, może jestem spaczony.



BTW, skończyłem "Alicję" Piekary. Polecam. Lekka, ciekawa, miejscami niemal perłowa 'obyczajówka' z elementami fantastyki. No i ta okładka... Czekam na drugi tom.

Nie trawię Piekary. Sili się na bardzo mhrochny i gothycki styl, przez co jest dla mnie bardziej śmieszny, niż straszny. W temacie o najgorszych książkach cosik więcej na ten temat skrobnęłam.

Akurat w "Alicji" jakoś nie dojrzałem ani mhroku, ani gothyku. O Piekarze w ogólności nie baudzo mogę się wypowiadać, bo przeczytałem jeno dwie pozycje - wymienioną i "Młot na czarownice", który był imho słaby i przekombinowany. I te dwie książki różnią się diametralnie.

Proza historyczna.

Mój niezaprzeczalny faworyt.

Ach... :cool: