Latest post of the previous page:

Hehe...Fajne Tylko widzisz Nataszko w życiu to jest tak. Teoretyzujemy o tym jakie cycki są fajne i jaka ich "forma" czyni je atrakcyjnymi. W praktyce wielbiciel całości, wielbi i tę część O innych, nawet super atrakcyjnych w swej formie powie: Niezłe...Ale nie dla mnie

sylwia pisze: Tylko widzisz Nataszko w życiu to jest tak.

dlatego pisanie (tworzenie) to nie życie... a świadome nadawanie pożądanej FORMY... fikcyjnym cyckom

Ileż ciekawych porad o życiu można tu uzyskać, starsi młodszym, faceci kobietom, kobiety dziewczynom...

sylwia pisze:Uważam jednak, że forma nie może być ważniejsza od treści.

A czy forma nie powinna wynikać z tej treści np.: wybór sposobu narracji, rejestru języka, którym posługuje się narrator, bohaterowie itp. Jestem w stanie się posunąć do stwierdzenia, że w określonych przypadkach błędy ortograficzne czy interpunkcyjne mogą być częścią kreacji. Ale chodzi o to, żeby świadomą.


Romek, lubię to!

"Kwiaty dla Algernona". Świadome błędy w sporych partiach tekstu. Genialna kreacja.

sylwia pisze:O innych, nawet super atrakcyjnych w swej formie powie: Niezłe...Ale nie dla mnie

Jesteś pewna, że tak powie? [img]http://emotikona.pl/emotikony/pic/11icon_devil.gif[/img]

Romek Pawlak pisze:Ileż ciekawych porad o życiu można tu uzyskać, starsi młodszym, faceci kobietom, kobiety dziewczynom...

Tu niemal wszystkie debaty literackie czy filozoficzne, kończą się na cyckach. Taka specyfika

No tak, uczciwszy wrażliwe uszy i oczy, zauważyłem, że często mamy tu Werycyckatorium

Ech, w kwestii treści i formy, to dla mnie zawsze było ważne to, co napisano wyżej: czyli służebność formy względem treści i jej świadomy wybór.
Tylko gdy forma jest eksperymentem, to czy możemy mówić o jej w pełni świadomym wyborze? Np. ten cały strumień świadomości to wybór autora, natomiast realizacja - już chyba nie. Na końcu i tak zadecyduje recepcja tekstu wśród czytaczy.

Utwór jest bardziej jak cała kobieta, niż same cycki.

Co z tego, że kobieta jest naprawdę ciekawą osobą z wieloma sekretami, których odkrywanie jest przyjemnością, tylko mało kto będzie chciał te sekrety odkrywać, jeśli mu się z zewnątrz nie podoba, wysławia się jak żołnierz i ma nieświeży oddech.

Analogicznie - co książce po najlepszej nawet fabule, jeśli jest fatalnie napisana?

I w takich chwilach przypomina mi się stwierdzenie, że każda analogia ma swój kres. (Nie Kres, nie mylić z autorem )
Bowiem wszelkie językowe wygibasy nie zmienią zasady, że aby łamać zasady, bawić się w eksperymenty, etc. - najpierw trzeba te zasady poznać, ewentualnie potem odrzucić. To jak z panem Picasso Pablem, który nie dlatego poszedł w swoje dziwactwa, że nie umiał namalować realistycznego portretu

Romek Pawlak pisze:Bowiem wszelkie językowe wygibasy nie zmienią zasady, że aby łamać zasady, bawić się w eksperymenty, etc. - najpierw trzeba te zasady poznać, ewentualnie potem odrzucić. To jak z panem Picasso Pablem, który nie dlatego poszedł w swoje dziwactwa, że nie umiał namalować realistycznego portretu

Święte słowa. Gdyby tak jeszcze więcej niż 1/50 społeczeństwa zdawała sobie z tego sprawę...

Mam pytanie. Gdyby znalazł się ktoś chętny i rozwiał nieco moje wątpliwości.
Kiedy pisałam książkę, nie zastanawiałam się nad tym, czy aby mój tekst nie jest zbyt prosty i zwyczajny. Porównując swoją pracę z wieloma innymi, które przeczytałam na forum (może nie powinnam porównywać), doszłam do wniosku, że tak właśnie jest. Czy to coś co przekreśla dzieło? Kwiecistość form, opisów, wymyślnych przenośni, niezliczonych porównań i drobiazgowości w wielu przedstawionych tu opisach, poraziła mnie. Książka którą napisałam - powieść fantasy osadzona w czasach współczesnych -napisana została w pierwszej sobie. Historię opisuje główna bohaterka, której nadałam zupełnie zwyczajne cechy. Czy to mnie w jakiś sposób usprawiedliwia? Nie mam wielu opisów, więcej przemyśleń i mnóstwo dialogów. Sama nie wiem co o tym myśleć...

A nam jeszcze ciężej jak nie znamy tekstu. Nie ma sztywnych reguł ile powinno być opisów i jak kwiecisty język. Natomiast język powinien być dostosowany do poziomu potencjalnego wybranego celu książki.

sylwia pisze:Czy to mnie w jakiś sposób usprawiedliwia? Nie mam wielu opisów, więcej przemyśleń i mnóstwo dialogów. Sama nie wiem co o tym myśleć...

a ja jakiej podstawie nam co ocenić?
Jedyną recepturą na dobry tekst jest ... talent? pomysł? warsztatowa sprawność?

Pytam na razie ogólnie...Nie mogę wystawić tekstu, jestem z krótko...Rozumiem jednak, że trudno się do tego odnieść. Muszę zatem uzbroić się w cierpliwość