Latest post of the previous page:

Immo pisze:"Gdy mierzymy do kogoś z broni, czujemy chorobliwą władzę", ale "Józek wymierzył z wiatrówki w Heńka".

To nie jest kwestia leksykalno-semantyczna tylko morfologiczna wynikająca z aspektu czasownika.


N. - wywaliłam podwójny

Dziękuję za odpowiedzi.
Moi bohaterowie mogą w końcu przestać strzelać na oślep i zacząć używać broni do tego, do czego jest przeznaczona, czyli do grożenia przeciwnikom.

Sepryot pisze:

Immo pisze:"Gdy mierzymy do kogoś z broni, czujemy chorobliwą władzę", ale "Józek wymierzył z wiatrówki w Heńka".

To nie jest kwestia leksykalno-semantyczna tylko morfologiczna wynikająca z aspektu czasownika.

"Józek mierzył z wiatrówki w Heńka co niedzielę, gdy ten kręcił się koło jego działki."
"Józek wymierzył z wiatrówki w Heńka, bo miał go już dość."

Pomóżcie, proszę. Szybkie pytanko interpunkcyjne. Mam tyle znaków na raz do postawienia, że się pogubiłam. Czy taka kolejność jest poprawna?

„Społeczną formą uznania rozumnej natury człowieka (…) jest pojęcie »praw jednostki«”.*

Tzn najpierw cudzysłów zagnieżdżony, potem zwykły, potem kropka, potem przypis? (W tekście mam przypisy numerowane, ale nie wiem, jak je tu wstawić.)

Co do cytatu jest ok, natomiast przypis jest różnie stosowany. Ja zawsze wstawiam go przed kropką, ale najważniejsza jest konsekwencja.

Czyli jeśli tylko wszędzie mam po kropce, to kolejność jest ok. Uff, dziękuję, dobrze się upewnić.

- O mało nie wypadliśmy za burtę, - Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza. - ale ty nas uratowałeś.
Poprawny jest taki zapis dialogu, czy lepiej by było:
- O mało nie wypadliśmy za burtę. - Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza. - Ale ty nas uratowałeś.

- O mało nie wypadliśmy za burtę - wychrypiał, spoglądając na towarzysza - ale ty nas uratowałeś.

- O mało nie wypadliśmy za burtę - złapał chrapliwy oddech, spoglądając na towarzysza. - Ty nas uratowałeś.

No, pomogłaś Augusto

Filip, nie bardzo :(
Augusta: przesunęłaś semantyczne sensy imiesłowowym równoważnikiem

Rademede pisze: - O mało nie wypadliśmy za burtę, - Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza. - ale ty nas uratowałeś.

zmieniłabym -
O mało nie wypadliśmy za burtę. - Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza: - Ale ty nas uratowałeś.

100% pewności nie mam

[ Dodano: Śro 06 Maj, 2015 ]
tu szukałam:

http://www.ekorekta24.pl/proza/130-inte ... ac-dialogi

Bez dwukropka, ten jest przy dźwiękach

Romek Pawlak,
tam w cytowanym źródle, jest odnośnie tła dialogowego

[ Dodano: Śro 06 Maj, 2015 ]
Patrz:
Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza:

I we wszystkich przypadkach, w których pojawia się dwukropek, dotyczy to dźwięku. A w omawianym przez nas przykładzie jest "spojrzał"

No wiem, Natasz - to było złośliwe, przepraszam.

Ogólnie, to właśnie naszła mnie myśl, że stosuje tylko te dwie formy zapisu dialogu:
-- O mało nie wypadliśmy za burtę. - Złapał chrapliwy oddech i spojrzał na towarzysza. - Ale ty nas uratowałeś.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę - powiedział. Spojrzał na towarzysza. - Ale ty nas uratowałeś.

A przecież można ostro kombinować.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę - wychrypiał, ocierając twarz z wody. -- Ale ty nas uratowałeś.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę. - Zaciągnął się papierosem i dodał: -- Ale ty nas uratowałeś.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę... - wyszeptał. Podniósł głowę i spojrzał w stronę odległego brzegu. -- Ale ty nas uratowałeś -- dodał po chwili milczenia.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę - wyszeptał z przejęciem -- ale ty nas uratowałeś.
-- O mało nie wypadliśmy za burtę - powiedział -- ale ty nas uratowałeś.

Jest mnóstwo kombinacji. Tylko komu by się chciało ich używać

Ogólnie, dzięki didaskaliom łatwo zmienić kontekst wypowiedzi. Trzeba mocno uważać, by nie tworzyły sprzeczności z treścią wypowiedzi (Kocham cię, malutka -- warknął. -- Żyć bez ciebie nie mogę.)

W podanym przez Ciebie przykładzie wcale nie ma sprzeczności, np. u dresa to by mogło być czułe
A dialogi można pisać i tak: xxx - w jego głosie słychać było nuty narastającego zniecierpliwienia. - xxx!
Czasem się chce

I na marginesie:
dreszczy dostaję, gdy zbyt często wali się paralele z imiesłowowym równoważnikiem (współczesnym)
przykład znaleziony:

– To może kawę – odpowiedział, siadając w fotelu.
– Chryste!
– Co się stało?
– Słuchaj, kochanie moje – rzekła Mika, chowając puszkę z powrotem do szafki. – Kawa się skończyła.
– To mamy problem. I pewnie chcesz, bym poszedł do sklepu?
– A byłbyś taki kochany? – uśmiechnęła się, kładąc dłoń na jego piersi i dodała...

[ Dodano: Śro 06 Maj, 2015 ]
Tak kombinuję, że to jest przenoszone z opowiadania (jako formy podawczej*)

(opis - statyczny i trudny w narracji, opis sytuacji , opowiadanie - dynamiczny i chyba łatwiejszy)