Latest post of the previous page:

Jestem pewna, że jeśli pani psorka żyje, z pewnością o Tobie słyszała
Mi wystarczyłaby taka satysfakcja w zupełności.
A jeśli bardzo by mi zagrała na nosie, osadziłabym ją w jakiejś "fajnej" roli w powieści

Augusta pisze:A jeśli bardzo by mi zagrała na nosie, osadziłabym ją w jakiejś "fajnej" roli w powieści

Byłoby jak w przypadku miłosnych perypetii Roberta Storma - kupa recenzji o tym ze "Pilipiuk nadmiernie popuścił wodze fantazji"

[ Dodano: Pon 31 Sie, 2015 ]
Dodam jeszcze:

Pięcioletnie studia na archeologii zajęły mi 6 lat.
Byli wśród studentów ludzie ode mnie lepsi - bystrzejsi, bardziej oczytani z lepszą średnią.

Odpadli. Część miała dość atmosfery w instytucie, część poszła na inne kierunki, niektórzy pozakładali rodziny. Byli tacy którzy nie wyrobili na warunki i inne opłaty. Albo tacy którzy palnęli się w głowy i zabrali się za zdobywanie zawodu dającego możliwość utrzymania...

Ukończyli nie najlepsi ale tacy jak ja - drugi-trzeci-czwarty sort.
Ci którzy nie mieli innego pomysłu albo bali się pokazać mamusi bez dyplomu w ręce.

Chyba trochę podobnie jest w literaturze. Wygrają nie najlepsi uduchowieni geniusze ale tacy jak ja - gorszego sortu ale wytrwale drepczący pod górę. Realizujący z uporem zadanie które w którymś momencie zdawało się bezsensowne...

Chciałem zostać archeologiem. Mam dyplom.
Chciałem zostać pisarzem. Jestem pisarzem.

Nie do końca wyszło jak w marzeniach.
Nie rozbiłem namiotu na pustyni i nie szukałem grobów faraonów.
Nie mam wilii ani jachtu. Nie kupiłem też dmuchanego kajak jak planowałem.

Szedłem do celu dłużej i mozolniej niż sądziłem.
Ale doszedłem... Jestem tu gdzie chciałem.

Andrzej Pilipiuk 41 lat. Magister archeologii bez prawa wykonywania zawodu,
oraz autor 50-ciu książek w tym 31 wydanych pod nazwiskiem.

Jeśli ja doszedłem - Wy też dojdziecie.
Może nawet szybciej i dalej niż ja.

Powodzenia.

I -teges- jakby któreś z Was kupiło sobie kiedyś jacht poproszę podwózkę na Gotlandię.

Andrzeju, ale ten dmuchany kajak to chyba możesz sobie sprawić, co?

w ciągu godziny - bo tyle mi zajmie dojazd do sklepu sportowego.
Kłopot w tym że chyba nie warto jeśli będę go używał 2-3 razy w roku.

Każde hobby wymaga czasu - a tego mam deficyt potworny...

Podobno statystyczny facet żyje w Polsce ok. 72 lata. 2-3 razy w roku da przy Twoim przebiegu ok. 60-90 wypadów nad wodę. Może warto to przemyśleć? ;D

Mnie natomiast zastanawia, kto powiedział Phea, że nie wydajemy książek zakończonych cliffhangerami.

Pomijając fakt, że jako jedyny decydent powinienem coś o tym wiedzieć, to materiał dowodowy nie wspiera tej hipotezy. O wydaniu książki decyduje wiele czynników, dementuję wiec również plotkę, jakoby przesłane Arialem miały większą szansę niż te Calibri

Śmiało można wysyłać nam teksty kończące cliffhanferami, climaxami (choć prosiłbym o nie testowanie czy jestem miłośnikiem tęczy, nie nie jestem), opadem szczeki czytelnika

W takim razie przepraszam za ten mały bałagan. Informację dostałam od osoby, która wygłaszała prelekcję. Cieszę się, że ta kwestia okazała się nieporozumieniem

Z czystej ciekawości: kto, gdzie, kiedy i co?

Nie wiem, czy mówimy o tej samej prelekcji, ale byłam na spotkaniu z Olgą Sienkiewicz na Avangardzie, mówiła o cliffhangerach, ale raczej jako o czynniku utrudniającym wydanie, a nie uniemożliwiającym Punktem wyjścia była zresztą częsta bolączka debiutanckich tekstów, które nie zachowują podziału wstęp-rozwinięcie-kulminacja-rozwiązanie akcji, tylko kończą się w momencie kulminacji.

Jacek_L, ślij swoją książkę na konkurs Czwartej Strony, tam dali znać, że zgłoszone prace mogą być pierwszymi tomami serii

A kim jest Olga Sienkiewicz? Znaczy skąd wie co utrudnia, a co ułatwia wydanie?

Navajero pisze:A kim jest Olga Sienkiewicz? Znaczy skąd wie co utrudnia, a co ułatwia wydanie?

http://www.szczurywroclawia.pl/polish/node/143

Jeśli dobrze zrozumiałam, to pisze również recenzje wewnętrzne dla GC właśnie.

Natalia, bynajmniej.

Olga nie jest naszą recenzentką wewnętrzną, w najmniejszym stopniu nie uczestniczy w selekcji tekstów do wydania. Dlatego dziwi mnie, że publicznie wypowiadała się na ten temat.

Dla pewności sprawdziłam jeszcze raz program Avy, imię i nazwisko się zgadza.
Nie wiem, błąd w Matrixie

Zostałam zawezwana do odpowiedzi toteż wyjaśniam.

Prelekcja na Avangardzie dotyczyła tego, jak powinna wyglądać propozycja wydawnicza i na jej początku (a później także i w trakcie) zaznaczałam, że bazuję ją na ośmiu latach pracy beta readera, a nie redaktora. Fakt, że pracuję w GC nie ma się do tej prelekcji nijak, wydawnictwo nie objęło tego punktu programu żadnym oficjalnym patronatem - to po prostu część mojej prywatnej działalności. W żadnym momencie (i na żadnej z prelekcji jakie prowadzę) nie występowałam jako pracownik GC - będę pamiętać o tym, żeby w przyszłości zaznaczać to bardzo wyraźnie jeszcze kilka razy

Punkt o czcionkach nie informował, że ta konkretna czcionka jest lepsza od takiej - na slajdzie zestawiłam ze sobą dwa sposoby formatowania: Calibre 12 z interlinią 1,5 i format ostatniego tekstu jaki dostałam do bety: TNR 10 z interlinią 1. Sporo mówiłam o tym, że trzeba mieć na uwadze fakt, że tekst będą czytali inni ludzie, że zapis i formatowanie powinny zapewniać jak największą przejrzystość. Nie wskazywałam natomiast czcionek lepszych czy gorszych.

O cliffach mówiłam w kontekście debiutantów - wiele debiutów zaplanowanych jako wieloczęściowe nie ma kontynuacji bo książka się nie sprzedała/wydawca zrezygnował ze współpracy.

O wilku mowa No to mamy - nomen omen - wszechstronne wyjaśnienie. Nb. wynika z tego, że Internet działa skuteczniej niż tam-tamy

Nah, po prostu dostałam od jednego z uczestników dyskusji z tejże prelekcji linka, że coś niefajnego z moim nazwiskiem w tle się dzieje.