Latest post of the previous page:

no nie.
między pękniętą gumką (mleczną bladością) a miodową opalenizną jest jeden dzień, świadczą o tym zdania:
... kontruje Agnieszka przerażona na wspomnienie ubiegłej nocy z Piotrem i pękniętej prezerwatywy...
i
... Żaden lekarz nie stwierdzi dwudniowej ciąży - odpowiada odruchowo

;)

Serio? Uch. Znaczy znowu pomyliłam.
Wycofuję

No dobra, przeczytałam tę scenę. Jesteście sadyści.
W tej scenie na 221 stronie Piotr ją rozbiera.A potem przywiera do jej ciała. Można się domyślić, że mowa o brzuchach albo coś I skóra dziewczyny kontrastuje ze skóra chłopaka.

A na 241 mąż podziwia jej nogi - tam ma prawo być delikatnie miodowo opalona. Ale nie na brąz, na litość

ithilhin pisze:
> A potem przywiera do jej ciała.

o, a propos tego przywierania, to mamy zdanie: "Agnieszka czuje jego męskość tuż przy swojej kobiecości". - oł gasz, raz, że to absolutne drewno, dwa - nawet Terlikowscy nie są tak sztywni semantycznie :D

kurka rurka, też miałem zrobić recenzjoweryfikację - i to już dawno - i w sumie wypadałoby, bo, sorry, ale targetem i gatunkiem nie można tłumaczyć wszystkich błędów i wypaczeń jakie się w książce znajdują. tak że nie wiem - Margot, chcesz? :D

Navajero - ja także nie zauważyłem tych ataków na twórczość fioletowych, możesz podać jakieś przykłady? (sprawa B. Sęk się nie liczy, albowiem fioletowa wtedy nie była)

Smoke pisze: kurka rurka, też miałem zrobić recenzjoweryfikację - i to już dawno - i w sumie wypadałoby, bo, sorry, ale targetem i gatunkiem nie można tłumaczyć wszystkich błędów i wypaczeń jakie się w książce znajdują. tak że nie wiem - Margot, chcesz?

Chcę chcę, ale mam Twoje privy zachowane

Added in 38 seconds:

Smoke pisze: nawet Terlikowscy nie są tak sztywni semantycznie

spadaj, ja się nie podniecam Terlikowskimi

Smoke pisze:
> Navajero - ja także nie zauważyłem tych ataków na twórczość fioletowych, możesz podać
> jakieś przykłady? (sprawa B. Sęk się nie liczy, albowiem fioletowa wtedy nie była)

Nie :) I tak mi już wymawiają, że wbijam szpile rzeczonej fioletowej :P Nie chcę eskalować. Ale były. Może nie aż w stylu "przyszedł walec i wyrównał", ale jednak.

łe, Navajero, to się nie liczy, albowiem nikt specjalnie nie atakował twórczości rzeczonej fioletowej :P a jedynie były trochę ostrzejsze z obu stron polemiki odnośnie samej literatury czy rynku wydawniczego tak że nie - pierwszy raz (nie licząc moich wolt :D ) jakiś fioletowy znalazł się pod ostrzałem ;)

ithilhin pisze:
> Chcę chcę, ale mam Twoje privy zachowane
wtedy chwaliłem :D bo byłem pod wrażeniem samego napisania powieści jak i wydania - debiutu - w topowym wydawnictwie, teraz jednak emocje opadły, więc można jechać, yyy to znaczy dokonać analizy krytycznoliterackiej :P

Ty się nie tłumacz i tak nikt nie uwierzy.

Ithi, kiedy kolejna ksiazka?

ravva pisze: Ithi, kiedy kolejna ksiazka?

Niby napisałam, jest w czytaniu, wczoraj znalazłam trzy takie piękne kwiatki, że łomatkoicórko
Dojrzewam do myśli, że zaproponuję ją Wydawcy, zobaczymy co powie

Niby napisała
Muszę zapamiętać
Jak ktoś spyta czy coś napisałam, powiem, że niby tak
Pisz, pisz.
Pisanie ma kolosalną przyszłość

Ithilhin, co u Ciebie zadziałało, jako motywacja do regularnego pisania? Czy to w ogóle był problem w Twoim przypadku?
(Nie pytam się tutaj o przypadki, gdy życie odciąga od pisania i po prostu trzeba się skupić na czymś innym).

Chyba mam tak, że jak się "wewnętrznie przekonam" do czegoś to już to robię.
Zresztą to żadne odkrycie, bo każdy tak ma. Motywacja to sprawa bardzo indywidualna.
Mi osobiście pomaga też obietnica złożona komuś, kto jest dla mnie ważny. To się zresztą łączy z tym pierwszym, bo staram się nie deklarować rzeczy, których nie będę w stanie zrobić.
No i póki jest "power" to korzystam, na wypadek różnych nieprzewidzianych bloków.

Dzięki za odpowiedź. Wewnętrzne przekonanie do mnie tafia

Mam jeszcze jedno pytanie: czy określiłabyś się mianem perfekcjonistki? Wiem, że każdy pisarz musi wyrobić sobie nawyk ciągłej pracy nad tekstem, ale ta konkretna cecha kojarzy mi się bardziej z typem osobowości analitycznym, a Ciebie odbieram głównie jako emocjonalną.
Jak Ty to widzisz?

Nie mam pojęcia

Jason, pomyślałam trochę nad Twoim pytaniem - już samo to, że musiałam się zastanowić raczej nie świadczy o tym, że mam poukładane.
Wiesz, ja nie jestem żadnym pisarzem, pisanie to moje hobby. Pracuję nad tekstem jak mnie niesie, albo jak się uprę/postanowię/obiecam.
Czyli taka mieszanka. Ale najważniejsze to co pisałam wcześniej - muszę chcieć wewnętrznie. I nie mieć doła - takiego gdzie wszystko, co robię w mojej ocenie jest daremne.

ithilhin pisze: Jason, pomyślałam trochę nad Twoim pytaniem - już samo to, że musiałam się zastanowić raczej nie świadczy o tym, że mam poukładane.

Tak to odebrałem, dlatego Twoja wcześniejsza odpowiedź była ze wszech miar poprawna

Nie wchodźmy w definicje kto jest pisarzem, a kto nie, ale Twoje podejście jest mi bliższe, bo nie traktujesz tego jako pracy zarobkowej, więc odnoszą się do Ciebie inne motywacje. Ciekawiło mnie, gdzie nasze podejście się styka, a gdzie rozdziela.
Wewnętrzne przekonanie rozumiem dobrze. Niektórzy traktują pisanie jako metodę przetrwania dołków psychicznych, ale ja tak nie miałem i się nie zanosi.