WWWŻywicielka.
WWWByła nią, odkąd tylko pamiętam. Karmiła moją wyobraźnię: potężny, spowity kłębami chmur biały masyw w bezsenne noce zdawał się wypełniać dziecięcy pokój – a potem rósł i rósł, zawładnąwszy całym moim życiem, stając się jego jedynym celem i treścią.
WWWŻywicielka, która nagle przestała żywić.
WWWTak mało brakuje, może sześćset, może czterysta metrów? Czuję, że jest blisko, że jest tuż, że szczyt – gdzieś tam, nad zamiecią i chmurami. Leżę w śnieżnej jamie, zwinięta w kłębek, całym ciałem wtulona w moje marzenie, w moją miłość, w moją górę – i już wiem, że nigdy się nie rozstaniemy.
WWWŻy – wicielka. Ży – cie. Ta sama sylaba, dziwnie tak.
WWWPachnie las. Z płatków śniegu wyrastają nagle krzaki bzu – i w mgnieniu oka wypełniają, ogromne, całą moją kryjówkę. Liliowe, białe, purpurowe, prawie czarne, od woni ciężkich kiści aż kręci mi się w głowie; zamykam oczy, słyszę, jak gdzieś niedaleko gwiżdże wilga.
WWWCiekawe, czy Rutkiewicz też tak bardzo się bała?...
WWWSłodko. Ciepło.
WWWAnnapurna...

Bardzo dobre, Isa.

Obiektywne plusy za styl i pomysł. Subiektywny minus za umieranie - ale to niestety nieodłączny element himalaizmu (Mackiewicz [*] ).

Dobre.
Gdzieś ociera o klimat i kompozycję z Twojego najlepszego tekstu, to świadome?
Gratulacje,

G.

Wilgę masz tu fajną, ona uspokaja. Do wilg mam słabość, podobnie jak do gór.

Metaforycznie i obrazowo. Nie ściska Cię tutaj gorset formy drabla i możesz ciut szerzej:)

Jakaś tęsknota mnie ogarnęła za spowitymi w obłokach szczytami, za ciszą gór. Twoje teksty są bardzo obrazowe, wyraziste i poruszają różne struny emocji.

ithilhin, uniwers, Godhand, brat_ruina, Kadah, -

Godhand pisze: to świadome?

Ja się chyba ogólnie dobrze czuję w tego typu konstrukcji, w takim jakby sklamrowaniu

No nie ma się do czego przyczepić :(
Brawo!

Misieq79 pisze: No nie ma się do czego przyczepić :(
Brawo!

Jest nie świruj:)

Added in 7 minutes 6 seconds:
Tu

Isabel pisze: Ciekawe

I to bardzo.

Niebanalny pomysł z tym ogrodem i śpiewem wilgi. Podoba mi się.

Isa, gratulacje Dobry tekst. Ładna metafora.

Tylko przyczepię się do szyku tutaj:" potężny, spowity kłębami chmur biały masyw w bezsenne noce..." Coś zgrzyta. Może: w bezsenne noce potężny biały masyw spowity kłębami chmur ... ?

Isabel,
Ładnie Ci w krótkich formach
Gratulacje

Mnie trochę zgrzyta ta "Żywicielka", IMO zbyt dosłowne, ale poza tym, cud, miód i orzeszki ziemne

Uściślę. Bez przekąsu.

Isabel pisze: gdzieś niedaleko gwiżdże wilga.

I wilga jest ok.

Isabel pisze:Ciekawe, czy

Ale tutaj masz srokę.

Ale chwalą, ojojoj
Misieq79, Rubia, iris, Sarah, Navajero

iris pisze: Ładna metafora

Góra jako żywicielka, czy jeszcze gdzieś się nieświadomie zmetaforyzowałam?

brat_ruina pisze: Ale tutaj masz srokę

W samym "ciekawe", czy w całym pytaniu? Ciekawość mogę bez bólu wyrzucić - rzeczywiście, zgrzyta w tych okolicznościach i tym kontekście - ale z Rutkiewicz nie zrezygnuje