Latest post of the previous page:

Misieq79 pisze: "Jak przez woskowinę"

Piękne to jest!

1. Wciąż jeszcze trząsł się cały z gniewu, gdy o tym myślał.
2. Wciąż jeszcze trząsł się cały z gniewu, gdy o tym pomyślał.
3. Wciąż jeszcze trząsł się cały z gniewu, gdy powracał do tego myślami.

Jest tu chyba jakaś drobna różnica znaczeniowa, prawda?

W mitologii greckiej był święty ogród czy też świątynia, której bronił dożywotni strażnik. Dożywotni bo zmiana etatu polegała na zabiciu go i przejęciu stanowiska. I tak w kółko. Jak się to miejsce nazywało?

W Italii to był gaj Diany, a strażnik Rex Nemorensis (król lasu). Szerzej o tym jest w "Złotej Gałęzi" Frazera.

Aktegev, long time no see :-) Dzięx :-)

Czy użycie słowa "dewiant" w fantasy, w realiach pseudośredniowiecznych jest na miejscu? Chciałem napisać, że grupa pewnych istot "składała się z osobników szczególnie zdegenerowanych, dewiantów i odszczepieńców".

BollyBoss, w trzecioosobowej narracji to nie przeszkadzałoby mi to absolutnie, w wypowiedzi postaci zresztą też nie (o ile byłaby na tyle wykształcona, żeby znać takie słowo, ofkors) A jak się cykasz - nie możesz dać po prostu swojskiego "zboczeńca"?

Mam tu na myśli raczej osobę odstającą swoim zachowaniem od innych, wykazującą jakieś odchylenia, nieprzestrzegającą norm społecznych.

BollyBoss,
Dewiacja" pochodzi od łac. deviatio-zboczenie z drogi), deviare-zejść z drogi (na manowce).
Możesz zastosować. Będzie ok.

Jak się nazywa to na paczce od zapałek, co o się pociera zapałkę?

Kreator, draska

Ooo właśnie! Dzięki

To znowu ja.
Czy zdanie: Gdy stukot kół ustał, a drzwi wagonu otworzyły się na oścież, na peron jako jeden z pierwszych wyskoczył człowiek z przestrachem w oczach. brzmi dziwnie?

:oops: :oops:

Dla mnie dziwnie. O przestrachu napisałabym w kolejnym zdaniu. Nie wiem też, czy to pierwsze co się zauważa w takiej sytuacji.

Dziwnie, daj ten przestrach w drugim zdaniu.

ithilhin, Navajero, dzięki śliczne.