Pewien poeta zakupił klepsydrę. Stawiając ją na biurku, zauważył, że w górnej części na piasku stoi domek. Zaczął lustrować budowlę, gdy nagle zza drzwi wyłoniła się postać drobnej kobiety. Spojrzeli sobie głęboko w oczy. Ona spuściła wzrok i oblała się rumieńcem, on delikatnie pogładził zimne szkło. Od tego dnia towarzyszyła mu przy pracy, uśmiechała się, doradzała gestem, a on pisał i odpowiadał jedynie spojrzeniem. Zapomnieli o ziarenkach usypujących się spod jej nóg, aż do dnia, kiedy zostało ich zaledwie kilka. Ona stała pogodzona z losem, on wpadł w panikę. Rozbił klepsydrę. Nie znalazł jednak nic prócz piasku i odłamków szkła.

O... to fajne.

Miałaś pomysł - perełkę. Tym pomysłem kupujesz czytelnika i drabble spotka się pewnie z powszechną sympatią.
Natomiast ta forma słynie z tego, że wymaga wielkiej dyscypliny, precyzji i obnaża wszelkie błędy. A Ty masz mnóstwo niepotrzebnych słów, które można było wykorzystać na podładowanie emocji w tekście.

Nieokreślona pisze:Pewien poeta zakupił klepsydrę. Stawiając ją na biurku, zauważył, że w górnej części na piasku stoi domek. Zaczął lustrować budowlę, gdy nagle zza drzwi wyłoniła się postać drobnej kobiety. Spojrzeli sobie głęboko w oczy. Ona spuściła wzrok i oblała się rumieńcem, on delikatnie pogładził zimne szkło. Od tego dnia towarzyszyła mu przy pracy, uśmiechała się, doradzała gestem, a on pisał i odpowiadał jedynie spojrzeniem. Zapomnieli o ziarenkach usypujących się spod jej nóg, aż do dnia, kiedy zostało ich zaledwie kilka. Ona stała pogodzona z losem, on wpadł w panikę. Rozbił klepsydrę. Nie znalazł jednak nic prócz piasku i odłamków szkła.

Tak czy inaczej, świetny pomysł i bardzo sympatyczny tekst, gratulacje.

G.

Świetny pomysł, który jednak sypie się w szczegółach.
Jeśli domek był tak mały, że nie zauważył go kupując klepsydrę - a chyba ją oglądał podczas zakupu, prawda? - to oznacza, że domek był naprawdę mikroskopijny. Jak bardzo mała wobec tego była kobieta? Relacja wielkości o tyle ma znaczenie, że nawiązanie więzi wcale nie jest tak proste, jak to opisujesz.
Po drugie, domek. Jego wielkość ma znaczenie i w tym aspekcie, że sypiący się piasek powinien naruszyć domek wcześniej, powinny być tego oznaki. No chyba że składał się naprawdę z kilku ziarenek, ale nic na to nie wskazuje. Po prostu nie gra mi wielkość domku w stosunku do naturalnego procesu przesypywania się.

Oczywiście, to są uwagi w bok od metafory, ta jest bardzo ładna. Trochę taka Cortazarowska.

Dziękuję pięknie za komentarze 321 atak, Godhand, Romecki.
Godhand - wskazane przez Ciebie słowa to cenne wskazówki. Może zbytnio skupiam się na płynności czytania, która jednak by nie ucierpiała gdyby te słowa zastąpić bardziej konkretnymi.

Romecki - po części miałam podobne wątpliwości przy pisaniu tego tekstu, ale jednak uważam, że w tego typu historiach nie wszystko musi być logiczne, więc skupiłam się na symbolice. Jednak Twoje wątpliwości są jak najbardziej zasadne. Wezmę to pod uwagę przy kolejnym tekście.

Pozdrawiam serdecznie

Brak logiki mi tam zbytnio nie przeszkadza, zbytek słów trochę bardziej. Bo tak sobie pomyślałem, że gdyby to ładnie przyciąć i gdzieniegdzie połączyć, to i słów i piasku by z każdym wersem w zdaniach zostawało mniej. Materia i myśl w synergii.

Co nie zmienia faktu, że i bez tego jest bardzo dobrze.

Mnie również się podoba

Iwar, Kreator, dziękuję za komentarze.
Iwar - zawsze można lepiej

Iwar pisze: że gdyby to ładnie przyciąć

- będę się starać:)

Pozdrawiam serdecznie!

Liczyłem na szczęśliwe zakończenie, szoda, że takiego nie ma

Added in 4 minutes 18 seconds:
Romecki, Romecki, a nie Marquezowska? (choć Cortazara nie czytałem)

Begied,
ale to Cortazar pisywał świetne, intensywne w treści miniatury.

Romecki, ok, poczytam kiedyś

Bardzo mi się podoba. Bardzo