tutaj leży
mały biały wierszyk

zmiażdżyłem go kilkoma zręcznymi
uciśnięciami backspace’a

nigdy nie dowiesz się
co by powiedział

zabiłem wszystkie jego możliwości
wyplułem z siebie
całą jego niechcianą treść
każde rozszarpane znaczenie
choć przez chwilę wił się wewnątrz mnie
jak dokładnie zdefiniowana chromatyna

wił się w czasie przeszłym
niedokonanym

stamtąd nie da się już go wymazać

Treść błaha go zabiła Zgrabnie a jednak może zbyt dosłownie?

Mrs Alistair pisze: Treść błaha go zabiła Zgrabnie a jednak może zbyt dosłownie?

Zastanawia mnie właśnie, jak się go odbiera. Czy dobrze zrozumiałem, że jako wiersz o wierszu?

Długie ciało ma ten utwór. Dla mnie o wiele za długie. I rzeczywiście się wije.

Podoba mi się to:

m_ows pisze: tutaj leży
mały biały wierszyk

i to:

m_ows pisze: wił się w czasie przeszłym
niedokonanym

Właściwie to by wystarczyło. Plus zakończenie: zabiłem go.

Thana pisze: Długie ciało ma ten utwór. Dla mnie o wiele za długie. I rzeczywiście się wije.

Podoba mi się to:

m_ows pisze: tutaj leży
mały biały wierszyk

i to:

m_ows pisze: wił się w czasie przeszłym
niedokonanym

Właściwie to by wystarczyło. Plus zakończenie: zabiłem go.

Może faktycznie po lekkim odchudzeniu lepiej przekaże myśl... Dziękuję za radę

Jak na coś zdławione w zarodku, to przegadane.