Latest post of the previous page:

Wiatr staje się coraz silniejszy... Psychicznie jestem na skraju załamania, zaś to, co trzyma mnie przy życiu, jest postrzegane jako uzależnienie, od którego należy mnie "ratować". Nie mam siły. Chyba zacznę pisać pamiętnik, bo w końcu ten Dziennik miał być literacki.
Pomalutku do przodu, dziś nastukałam ok 4k.

Czarna Emma pisze: to, co trzyma mnie przy życiu, jest postrzegane jako uzależnienie, od którego należy mnie "ratować".

Musisz wrócić do źródła. W końcu to Twoje czarne knowania.
Zrób czasem coś dla niepoznaki, wypij herbatę, obejrzyj telewizję, zapytaj o pogodę.
A potem pisz, w trakcie też, tylko w głowie.
Zanim się połapią, będzie brakowało tylko okładki.
Knowaj

Seener pisze: Knowaj

Tak czynić będę.

Nie bardzo rozumiem, dlaczego nie da się pisać w telefonie a na ewentualne pytania odpowiadać "Rozmawiam z X."
Ja tak sporo piszę, nie dlatego, że muszę, ale że czasem telefon i tylko telefon mam pod ręką. Nie wysłane sms-y, jeśli nie notatki, utrzymały przy życiu niejeden ładny fragment tekstu

Romecki, mam zeszyt do tych celów, trochę pomaga, choć nie załatwia sprawy. Sedno sprawy leży IMO w różnicy poglądów na prawo do rozwoju zainteresowań oraz tematykę tychże. Tego nie przeskoczę.

To ja rozumiem. Telefon wzbudza mniej podejrzeń, to miałem na myśli
A wspomniane prawa to najwyraźniej ściśle się wiążą z samodzielnym mieszkaniem

Romecki, do tego będę dążyć.

Jest taka aplikacja na telefon dla piszących, JotterPad. Darmowa. Daje radę

uniwers, w moim staroświeckim rodzie zeszyt wzbudza mniej emocji. Ale dzięki, zapamiętam sobie.

66 444 - nie mogłam się powstrzymać, taki ładny estetycznie wyniczek!
Przeróbki - cała na przóóóóóóóóóóóóód!
Dawca fragmentów ładnie się sprawdza.

Kryzys nie odpuszcza. Mam dziwnie znajomy stan niedorośnięcia do dłuższej prozy, a poczucie niedoskonałości mnie zablokowało.
Muszę knuć, jak to pokonać.

Czarna Emma pisze: a poczucie niedoskonałości mnie zablokowało

Może pisz "cokolwiek" dla siebie. Krótkie scenki, opisy, bez planu i celu, wejścia w sceny, kryzysy, kłótnie.
Czasem z takich zabaw coś urośnie, a przynajmniej zostaje przyzwyczajenie do pisania.
No i nikomu nie trzeba tego pokazywać, więc stres niedoskonałościopochodny mniejszy
Nie ma przerw, dlaczego Tobie miałoby być łatwiej.

Seener pisze: Może pisz "cokolwiek" dla siebie.

Cokolwieki to piszę, ale z nich debiut się nie zrobi.
Racja, nie ma być łatwiej.

Added in 10 minutes 39 seconds:
Po przemyśleniu tej całej babraniny w tekstach, to zauważyłam jedną, kluczową rzecz:
jedyna mikropowieść, którą skończyłam, napisana była poza domem, przy minimalnym z nim kontakcie.
A więc na podstawie powyższej konkluzji uznałam za zasadne odłożenie ciśnienia na powieść w tym roku, dopóki nie wrócę do swojej warszawskiej norki. Mam nadzieję, że nastąpi to w październiku. Na razie pozostaje mi okazjonalne dłubanie w Blefie (nie ręczę za jakość) i krótkie teksty do rozruszania palców. Na debiut poczekam do spokojniejszych czasów.

Czarna Emma pisze: poczucie niedoskonałości mnie zablokowało.

Pozwól sobie na niedoskonałość. Od doskonałości jest etap szlifowania, ale tylko, gdy masz co szlifować.

Czarna Emma pisze: A więc na podstawie powyższej konkluzji uznałam za zasadne odłożenie ciśnienia na powieść w tym roku, dopóki nie wrócę do swojej warszawskiej norki. Mam nadzieję, że nastąpi to w październiku. Na razie pozostaje mi okazjonalne dłubanie w Blefie (nie ręczę za jakość) i krótkie teksty do rozruszania palców.

to może być dobra myśl. Czasem lepiej nie wywierać na sobie aż takiej presji. Zwłaszcza gdy okoliczności nie sprzyjają. Byle tylko nie zaśniedzieć zupełnie!

Adrianna pisze: Byle tylko nie zaśniedzieć zupełnie!

Dołożę starań, aby tak nie bylo!

Pełna niedoskonałości jest tylko ta proza której nie ma i nigdy nie będzie. Z tą napisaną zawsze można coś zrobić! Nie marudź, panno Grand!