(fajna jest zabawa z rymem i rytmem. To stary wiersz (dzis już nie ma Marty). Może to i li tylko zbiór pretensji, nadziei, bluzgów na sztukę teatralną, ale bawi mię i jakoś mam sentyment do tej onegdajnej "próby". Poza tym, to niezłe ćwiczenie na dykcję.)





teatr to sto beat

u podnóża tatr

w blasku wschodzących stu słońć

i stu stogów

i stu jaśków w ostrogach



teatr to gdy w morskich okach

i w pstrągach i potokach

budzi się pewna noc



teatr to lot



teatr to nie z frekwencją kłopot

to wzlot

rad i polon

to czarny uliczny kot



to jest ten nieznany osobnik

może wyrobnik

przechodzień na głodzie

pijak co nie mija

a prosi o grosik



i może teatr ma żonę

może to prawda pośród tych mrzonek

i może ma dzieci

może biegają w nim setki berbeci



i może teatr pikusia ma

i może wcale nie jest w nas

może odkręci jutro gaz

bo siły nie będzie

żeby wyjść z nas

tak



teatr to las

i ściółka i pszczółka

i dzikość w sercu ma teatr



a może to trap

z Tam w Tu



A może nie chce, by go brać za kogoś?

Może to człon i leje na nas błogo?

Może rozmawiać ze zwykłą stonogą

i śmieją się razem, że my go za kogoś...



Teatr to stu studentów po kołach i szkołach.

Teatr to dialog o teatralnych przebojach.

Teatr to pieniądz i łamanie gnatów

(teatr brat nożem dźga teatra brata...)



Teatr to ja, to ty, to moja Marta.

To nic, że w teatrze przez teatr rozdarta.

Za rok ci powiem, że to nie ta Marta

i szukać będe dalej teatru w mych kartach.



I trup mój w tartarze trapić będzie się.

Tarota stawiać będzie i będzie wychodzić Śmierć.

I nawet w tartarze pojawi się lęk,

że teatr to każden, jaki słyszę, dźwięk.



I tropem trumienki podąży teatr

i terkotać będzie o stracie teatru,

że wielkość, że dusza, że pieprzony kierat

stworzył ów teatr, ożesz jasna cholera...



*

Trafić teatra z dwururki mej

przed trumną nie zdołam. Ech...

Jedyne, co mogę, to zwiać szybko w trawę

i tam się prędziutko zamienić w murawę.

Przesuper. Ćwiczenie dykcyjne na wszystkie studia z emsji głosu serdecznie polecam. Spróbowałam od początku do końca. Zatrzymałam się od razu na pierwszej linijce, bo chciałam przeczytać "beat" jako bit angielski i nic mi nie pasowało :-) Jak wyrzuciłam kolejne zboczenie zawodowe, to ćwiczenie dźwięcznego "r" sprawiło mi prawdziwą przyjemność. Dla mnie taki wiersz to majstersztyk. Niby nieoczekiwane rymy, trochę zaburzony rytm, a w sumie daje coś jak wolno-szybko-szybko-wolno-szybko-szybko :-) Aż się chce tańczyć. Treść również wielce sensowna. Pozdrawiam Martę, gdziekolwiek jest, skoro potrafiła tak zainspirować.

"i może teatr ma żonę

może to prawda pośród tych mrzonek

i może ma dzieci

śmieci" - szkoda, iż nie mogę poprawić, bo miało być:



"i może teatr ma żonę

może to prawda pośród tych mrzonek

i może ma dzieci

może biegają w nim setki berbeci"

Jo, podoba mi się

czary mary: done

Z wartościami ćwiczeniowo-dykcyjno-rytmiczno-rymowymi polemizować nie będę Bo wydają się niewątpliwe Ale mi się przypomina :



"Deszcza pada pada pada

Rydel gada gada gada"



(Rydel Lucjan oczywiście )



I ten wiersz to dla mnie też takie gadanie. Nie mówię, że pozbawione sensu bo sens ma ale nużące, przynajmniej na tą chwilę. Przeczytam jutro jeszcze raz, może zmienię zdanie