Latest post of the previous page:

Ot i cały sens pisania...

Hmm?

Navajero pisze: Andrzej np. się skarży, że go nie dostrzegają w NF

Tylko że w moim przypadku to celowa polityka. Domyślam się jej przyczym - ale ponieważ to tylko teorie - zmilczę.

Andrzeju, każdy pisarz komuś podpadnie, to bardzo urazowy zawód

Witam. Wątek już dawno nie "podbijany", a mnie nurtuje pewna kwestia. Przeczytałem dokładnie cały wątek i nie znalazłem w nim odpowiedzi.



Zastanawia mnie kontrast pewnych składowych Twojej pracy zawodowej oraz pisania. Napisałeś, iż lubisz uczyć, zapewne także pomagać uczniom. To jest dla mnie całkowicie zrozumiałe. Piszesz także, iż lubisz pisać (przepraszam za brak zgrabności), co także oczywiście jest dla mnie zrozumiałe.



Napisałeś jednak także o biurokracji i niekoniecznie sensownych działaniach Twoich oraz nauczycieli związanych ze szkołą, które są wymuszone przez "górę" (system, kierownictwo).



Kwestia, która mnie nurtuje jest taka: czy gdy masz dużo papierkowej roboty (związanej ze szkołą lub zawodem, nie bezpośrednio z uczniami), której sens powiedzmy jest dyskusyjny, to nie czujesz, że się marnujesz? Że marnujesz ten czas? Że mógłbyś poświęcić go na rozwinięcie ciekawego wątku czegoś, co akurat piszesz?



Jeśli mogę podpytać dalej - czy niektóre wątki pisane przez Ciebie bardziej lubisz niż inne? Czy są takie fragmenty, których pisanie Cię męczy? I czy zdarza Ci się, że tak wciągnie Cię pisanie, że zmieniasz plan swoich zajęć, aby więcej pisać?



Czy wydanie książki wiąże się z dużą liczbą obowiązków, oprócz samej pracy z tekstem? Chodzi mi o spotkania w wydawnictwie, z czytelnikami, jakieś targi. Domyślam się, że masz wpływ na ilość takich obowiązków, ale także wydawnictwo "sugeruje" mniej lub bardziej pewne działania. Interesuje mnie szczególnie Twój przypadek, pisarza, który jest aktywny zawodowo na innym polu.



No to może na koniec: prawie mamy wakacje. Czy wtedy rzucasz się w wir pisania i pozostaje Ci tyle "wolnego" czasu, ile w roku szkolnym? Czy może robisz sobie też czasem wakacje od pisania?



Przepraszam, że tak obcesowo. Starałem się unikać prywatnych kwestii. Jestem ciekawy odpowiedzi, o ile nie zabrnąłem w prywatność za daleko

Tony pisze:Kwestia, która mnie nurtuje jest taka: czy gdy masz dużo papierkowej roboty (związanej ze szkołą lub zawodem, nie bezpośrednio z uczniami), której sens powiedzmy jest dyskusyjny, to nie czujesz, że się marnujesz? Że marnujesz ten czas? Że mógłbyś poświęcić go na rozwinięcie ciekawego wątku czegoś, co akurat piszesz?

No czuję, że marnuję czas, ale co robić? Na razie jeszcze nie zarabiam tyle, aby rzucić robotę

Tony pisze:Jeśli mogę podpytać dalej - czy niektóre wątki pisane przez Ciebie bardziej lubisz niż inne? Czy są takie fragmenty, których pisanie Cię męczy? I czy zdarza Ci się, że tak wciągnie Cię pisanie, że zmieniasz plan swoich zajęć, aby więcej pisać?

Pisanie generalnie jest męczące - i fizycznie i psychicznie, ale sprawia mi przyjemność. Czasami męczę się przy redakcji, kiedy pomiedzy mną, a redaktorem występuje różnica zdań. Obecnie dyskutuję intensywnie z redaktorką, nad definicją słowa "perwersja"

Tony pisze:Czy wydanie książki wiąże się z dużą liczbą obowiązków, oprócz samej pracy z tekstem?

To zależy od książki. Ostatnio wydana przeze mnie "Chorągiew Michała Archanioła", zawierała dość specyficzne wątki, poruszyłem tam min. problemy związane z terroryzmem, konkretnymi technikami antyterrorystycznym, działaniami sił i służb specjalnych itp. Kwerenda była bardzo męcząca, a do tego musiałem mocno się pilnować, aby nie napisać o pewnych kwestiach zbyt dużo.

Tony pisze:Chodzi mi o spotkania w wydawnictwie, z czytelnikami, jakieś targi. Domyślam się, że masz wpływ na ilość takich obowiązków, ale także wydawnictwo "sugeruje" mniej lub bardziej pewne działania. Interesuje mnie szczególnie Twój przypadek, pisarza, który jest aktywny zawodowo na innym polu.

Nie lubię się promować. Pewnie kiedyś będę musiał ruszyć w trasę - odrzuciłem już kilka propozycji wystąpienia na różnego typu konwentach i podobnych imprezach - ale jeszcze nie teraz. Oczywiście wydawnictwo ma swoje racje, a i autorowi taka popularność wychodzi na dobre - przynajmniej jeśli chodzi o wszelkiego typu nagrody/ konkursy etc. Łatwiej głosować na kogoś, kogo zna się osobiście. Ale mnie się nie chce - na sprzedaż taka autopromocja nie ma większego wpływu, a i np. z rankingami czytelniczymi bywa różnie. Ostatnio np. jeden z moich tekstów w plebiscycie czytelników NF na najlepsze opowiadanie zeszłego roku, załapał się na drugie ( niepunktowane, bo wygrywa tylko jedna osoba) miejsce - za Brzezińską, przed Szostakiem i Lewandowskim. Tak więc może nie trzeba, aż tak jeździć, jak ktoś nie lubi tłumu?

Tony pisze:
No to może na koniec: prawie mamy wakacje. Czy wtedy rzucasz się w wir pisania i pozostaje Ci tyle "wolnego" czasu, ile w roku szkolnym? Czy może robisz sobie też czasem wakacje od pisania?

W wakacje piszę więcej niż w ciągu roku szkolnego, ale bez przesady - trzeba też trochę odpocząć, naładować baterie Czasem robię sobie przerwy od pisania, ale gdzieś do tygodnia, nie dłuższe. Bo zauważyłem, że po dłuższych okresach odpoczynku, mam przez parę dni problemy, trzeba pokonać inercję. Wolę odpoczywać pisząc codziennie, ale krótko, ew. poświęcać więcej czasu na szlifowanie jednego fragmentu.

Tony pisze:
Przepraszam, że tak obcesowo. Starałem się unikać prywatnych kwestii. Jestem ciekawy odpowiedzi, o ile nie zabrnąłem w prywatność za daleko

Spokojnie, nie zabrnąłeś

Navajero pisze:

Tony pisze:Kwestia, która mnie nurtuje jest taka: czy gdy masz dużo papierkowej roboty (związanej ze szkołą lub zawodem, nie bezpośrednio z uczniami), której sens powiedzmy jest dyskusyjny, to nie czujesz, że się marnujesz? Że marnujesz ten czas? Że mógłbyś poświęcić go na rozwinięcie ciekawego wątku czegoś, co akurat piszesz?

No czuję, że marnuję czas, ale co robić? Na razie jeszcze nie zarabiam tyle, aby rzucić robotę

Nie chciałem tego sugerować. Chodziło mi o kontrast pomiędzy pisaniem z fabułą a pisaniem jakichś sprawozdań czy wypełnianiem tabel. Frustracja tymi drugimi powoduje zapewne odpływ wielu lotnych umysłów z tej profesji. Jakoś nie wyobrażałem sobie, że można mając już na koncie publikacje wciąż zasiadać z ochotą do biurokracji

Navajero pisze:Obecnie dyskutuję intensywnie z redaktorką, nad definicją słowa "perwersja"

Może to z powodu składowych tego słowa: per wers (do każdego wersu) ja (redaktorka) się "wtrancam"

Navajero pisze: Tak więc może nie trzeba, aż tak jeździć, jak ktoś nie lubi tłumu?

Nawet nie miałem na myśli tłumu, tylko wydawcę, który wrzeszczy do telefonu, że "co pan sobie wyobraża, chce pan sprzedawać swoje książki czy nie, jak ja mam pracować, jak pan nie chce się nigdzie pojawić, gdzie tu promocja, gdzie kontakt z czytelnikiem" czy coś w tym stylu



Dzięki za pozostałe odpowiedzi, pouczające. Na koniec może z innej beczki i postaram się powstrzymać przed następnymi w najbliższym czasie



Poczytywałem ostatnio blog George'a R.R. Martina, bo skończyła mi się jego saga i okazało się, że ciąg dalszy jeszcze nie istnieje. Zauważyłem tam wpis dziękczynny dla jakiegoś jego znajomego, który naprawił mu komputer i uratował jakieś ważne pliki. Wspomniał on tam, że w epoce maszyn do pisania takie rzeczy się nie działy.



W czym więc piszesz? Czy używasz tego samego programu do pisania fabularnego jak i do jakichś prac zawodowych? Czy używasz jakichś specjalnych opcji/programów, które mają polepszyć wydajność czy też zbudować nastrój lub nie rozpraszać? Czy ma to dla Ciebie znaczenie, w czym piszesz na komputerze? Czy używasz może jakiejś specjalnej klawiatury?



W telewizorni widziałem kiedyś komputer chyba tej Pani, która pisze scenariusze do telenowel (nazwiska nie pomnę), zwróciłem uwagę, iż ma monitor ciekłokrystaliczny odwrócony o 90 stopni (funkcja pivot), czyli wyższy niż szerszy. Możliwość ta sprawdza się przy projektowaniu pionowych grafik, nie myślałem nigdy o nej w kontekście pisania.



Generalnie chodzi mi o całą otoczkę, oprogramowanie, sprzęt, dodatki... Może musisz mieć zawsze do pisania ulubioną herbatę lub przekąskę?

Tony pisze:Może to z powodu składowych tego słowa: per wers (do każdego wersu) ja (redaktorka) się "wtrancam"

Eee... ja mam redaktorkę w porządku, ale bywa, że się spieramy A z tą perwersją, sprawa jest dużo bardziej dosłowna: moj bohater znajduje się w burdelu i jedna z pensjonariuszek świadczy mu usługi - zawsze chciałem napisać opowiadanie, które zacznie się w burdelu, a nie na przykład w karczmie - dyskutujemy, czy można je określić jako perwersyjne

Tony pisze:
Nawet nie miałem na myśli tłumu, tylko wydawcę, który wrzeszczy do telefonu, że "co pan sobie wyobraża, chce pan sprzedawać swoje książki czy nie, jak ja mam pracować, jak pan nie chce się nigdzie pojawić, gdzie tu promocja, gdzie kontakt z czytelnikiem" czy coś w tym stylu

Nie, tu nie ma żadnego przełożenia. Tzn. na ilość sprzedanych ksiażek. Robiono takie badania i wyszło, że autorzy lansujący się w internecie czy na żywca, uzyskiwali "dodatkową" sprzedaż poniżej procenta. Nie opłaca się. Natomiast może to wpływać na fakt, że "znajomi" będą na autora głosować, a poprzez "wygłosowanie" dla niego jakiejś nagrody, zapewnią mu lepszą promocję. Wydawca niczego ode mnie nie żąda, a moje książki ( odpukać w niemalowane) sprzedają się nieźle. Ostatnia trafiła w marcu na listę 10 najlepiej sprzedających się fabrycznych książek ( na czwartym miejscu). IMO - jak na poczatkujacego - może być

Tony pisze:
W czym więc piszesz? Czy używasz tego samego programu do pisania fabularnego jak i do jakichś prac zawodowych? Czy używasz jakichś specjalnych opcji/programów, które mają polepszyć wydajność czy też zbudować nastrój lub nie rozpraszać? Czy ma to dla Ciebie znaczenie, w czym piszesz na komputerze? Czy używasz może jakiejś specjalnej klawiatury?

Piszę na normalnym komputerze, w Wordzie, tyle, że dbam o to, aby zapisywać wszystko nie tylko na dysku, ale także na penie - na wypadek awarii. Czasem, zanim zacznę pisać, czytam jakiś specyficzny tekst, albo słucham muzyki. Także szczególnej. Nie tylko w sensie dźwiękowym, ale i ze względu na konotacje. Np. pisząc o stalinowskiej Rosji, słuchałem

tego.

Tę piosenkę napisał ( i ułożył muzykę do niej) w 1942 roku niejaki Anczarow ( Михаил Анчаров). W czasie II wojny światowej służył w rosyjskim wywiadzie wojskowym - GRU, w 1945 wraz z grupą rosyjskich komandosów brał udział w zatrzymaniu marionetkowego cesarza Mandżukuo - Pu I. I mimo, że tekst nie zawiera treści w oczywisty sposób "antyrewolucyjnych", nie jest bynajmniej pochwałą komunizmu...

[ Dodano: Sro 24 Cze, 2009 ]
No, redakcja "Wilczego Legionu" ukończona, ilustracje się robią Redakcja opowiadania do nowej Fabrycznej antologii w toku.

No, "poszły konie po betonie" "Wilczy Legion" w księgarniach.

Przybij piątkę!!!
Trzymam kciuki i lecę ukraść książkę :wink:

Oświadczam też uroczyście, że nie biorę się za fantastykę, póki Adam nie weźmie się za kryminał... (ciekawe, czy uwierzą )

Brawo! Bardzo się cieszę i GRAtuluję :-D

Przyłączam się do gratulacji

Ja również gratuluję serdecznie

Jacek Skowroński pisze: Oświadczam też uroczyście, że nie biorę się za fantastykę, póki Adam nie weźmie się za kryminał... (ciekawe, czy uwierzą )

No są tam wątki kryminalne I dzięki wszystkim za gratulacje.

rzuc okiem na pozamykane już dyskusje. Ostatnia wypowiedź przawie zawsze albo moja albo Twoja. boją się nas czy co? A może to sila argumentów

Nie mam pojęcia Ja jak mam do czynienia z ludźmi z banży, to staram się ich wyżyłować do ostatka ( cierpliwości ). Gadam na ten temat z kazdym kto może mi coś sensownego powiedzieć. I generalnie - jestem zdania, że się opłaca. Rozmawiam nie tylko z osobami posiadającymi wysoką pozycję w obszarze fantastyki ( do niektórych mam dostęp), ale i z kolegami - początkującymi autorami. Bo można się dowiedzieć takich rzeczy, które pewnie odkryłbym i sam, ale dużo, dużo później.