Latest post of the previous page:

Hmm... jeżeli chodzi o marketing i sprzedaż tekstów to mogę tylko teoretyzować - mnie to nie grozi raczej.

W takim wypadku zdecydowanie serie - klient polubi dany produkt (bohatera, znaczy) i będzie kupował, kupował, kupował, byle tylko dowiedzieć się, co dalej.

Moim zdaniem jest jeszcze taka kwestia czy autor siadając do pisania serii ma plan, wizję, cokolwiek jak i o czym będzie seria. Jeżeli wie, że ma pomysłów, wątków i bohaterów na trylogię, albo i więcej, lubi swój wykreowany świat to ok. Książka daje radę, tworzy dalszy ciąg historii. Ale moim zdaniem nie ma nic gorszego jak książka (lub film - w kinie to widać najlepiej), która się dobrze przyjęła, więc autor będąc na fali próbuje ciągnąć historię. Co prawda z początku nie ma pomysłów na dalszą fabułę, ale przecież interes się kręci, i tak powstają kolejne części aż do usranej śmierci. Niektórzy czasem nie wiedzą kiedy zakończyć i ciągną do póki ludziom nie obrzydnie.

Dla mnie ciekawym przykładem jest twórczość Pratchetta, którego książki (w większości) rozgrywają się w świecie Dysku: stworzył swój fantastyczny świat, ale nie ma tu mowy o sadze, są to raczej historie pokrewne, w tym samych stylu i świecie, ale jednak inne. Może powstać kolejna książka o Dysku, a może nie powstać - wszystkie razem tworzą całość, ale dają sobie równie dobrze radę osobno.

icy_joanne pisze:Moim zdaniem jest jeszcze taka kwestia czy autor siadając do pisania serii ma plan, wizję, cokolwiek jak i o czym będzie seria. Jeżeli wie, że ma pomysłów, wątków i bohaterów na trylogię, albo i więcej, lubi swój wykreowany świat to ok.

Zgadzam się z powyższym. Trzeba trochę mieć tego "surowca". Bo jak nie to potem pisze się na siłę dla zysku i błysku fleszy. Jakaś wizja, jak najbardziej.
Muszę się z lekka pomęczyć i wymyślić wątki i wykreować postacie. Reszty jest dużo. Jeszcze wiele pracy przede mną.

Preissenberg pisze:Piszesz dużo?

Nie, prawie wcale. Niemniej lubię pisać, no ale nazwać to pasją to tak jak powiedzieć o sobie król, a mieć wynajęte podwórko. Też w innych dziedzinach (wszystkich?) pasja pozwala wznieść się na wyżyny swych fizycznych albo psychicznych możliwości, więc to jednak dobry ciągnik przyczepy zwanej profesją ;-)

Co do pasji i marketingu, to wątpię (teoretyzując), że można to łatwo pogodzić. No chyba, że ktoś lubi, ku uciesze gawiedzi, cały czas ciągnąć te same flaki.

Saga, przykładowo, o losach bohatera X, jeśli dysponujemy nietuzinkowym pomysłem, stanowi dobre wyjście ze względów czysto ekonomicznych i praktycznych, zarazem.

Lubiłem filmy akcji ze Schwarzeneggerem - kiedy, w podobnej roli, na ekranie pojawiał się jego zamiennik, miałem ochotę rzucić pilotem. Ale, po pewnym czasie, miałem ochotę na Arniego najzwyklej w świecie nakrzyczeć.

Z umiarem, koledzy. Nawet powtarzalny Chuck wam to powie