Latest post of the previous page:

Skończyłam sczytywać To znaczy, że jakoś na dniach zacznę dłubać w nowym tekście.

Ignite pisze:ale spróbuję rzucić sobie wyzwanie i pisać CODZIENNIE, mimo że zawsze twierdziłam, że nie potrafię tak.

Hy hy. Właśnie powzięłam to samo postanowienie. Inaczej nigdy nie skończę.

Jak teraz ciurkiem sczytywałam powieść, która częściowo była pisana na zasadzie "zaciśnij zęby i napisz w ciągu wieczoru te 5 tys. znaków, mimo że nie jesteś w nastroju", to widzę, że jest znacząca różnica między tymi fragmentami, które były pisane w stanie "flow", a tymi, które męczyłam ze świadomością, że MUSZĘ, bo inaczej nigdy nie skończę (te drugie wymagają więcej poprawiania, zdania są brzydkie i/lub mało odkrywcze). Dlatego niezbyt lubię się zmuszać. Niestety, życie pokazuje, że czasem trzeba.

A flow przychodzi u Ciebie samoistnie, czy umiesz to sobie wygenerować, wprawić się w ten stan?

Umiem wygenerować. Potrzebne są: 1) pomysł na tekst, 2) trochę kawałków już napisanych (może być malutko, parę akapitów), 3) 1-2 dni całkowitego spokoju, kiedy nie muszę prowadzić żadnych innych działań intelektualnych, mogę się gapić na tekst już napisany i dopisywać po jednym akapicie na parę godzin. Drugiego dnia zwykle wchodzę we "flow" i wtedy już leeeeeci.

Elementem kluczowym jest brak pilnych zobowiązań i dużo czasu, żeby móc się skupić wyłącznie na myśleniu nad tekstem. Dlatego tak bardzo nie lubię opcji "pisz codziennie po kawałeczku, w biegu lewą nogą przez prawe ucho".

Rany, co ja bym dała za dwa dni tylko dla siebie, bez zawracania zadka! Ostatnio, kiedy takie miałam, napisałam "Pieprz ubogich". Ale to było dawno, a teraz nie ma szans, dlatego uskuteczniam metodę "nogą przez ucho" i trudno jest jak cholera. Przydałaby mi się jakaś żona, co zadba o sprawy przyziemne, kawkę zrobi i przypilnuje, żeby nikt Twórcy nie przeszkadzał. Marzenie ściętej głowy...

Edit: Ciekawe, czy gdyby ktoś wymyślił takiego robota od kawki i pilnowania twórczego spokoju, toby się ten wynalazek dobrze sprzedawał?

Może doprecyzuję - kiedy mam dzień "piszący", to w przerwach od pisania mogę się zajmować takimi rzeczami, jak gotowanie, zmywanie naczyń, generalnie czynności niewymagające wysiłku intelektualnego, ale np. nie wchodzi w grę, żebym przez 4 h robiła tłumaczenie, a potem myk - przeskoczyła zgrabnie do pisania.

Oj, to dobrze masz. Ja z jednej aktywności intelektualnej do innej potrafię przeskoczyć w miarę płynnie, ale rzeczy przyziemne mnie rozpraszają totalnie. Bo przecież żeby ugotować zupę, to trzeba pomyśleć jaką i mieć do niej składniki (i pomyśleć jakie), a jeżeli ich akurat nie ma, to pójść do sklepu, a jak do sklepu, to przyodziać się względnie przyzwoicie (sprawdzić, jaka pogoda), drogi nie pomylić, kasy nie zapomnieć, drzwi zamknąć, kupić co należy, przynieść, klucza nie zgubić, a tu jeszcze sąsiad po drodze zagada, potem ugotować, nie przypalić, nie przesolić, w międzyczasie odpowiedzieć (mądrze!) na sto czterdzieści pytań dziecka... I flow szlag trafił!

Przyziemne obowiązki wykonywane codziennie mogę wykonywać z zamkniętymi oczami, dotyczy to również gotowania pod warunkiem, że robię rzeczy dobrze mi znane (żadnego wypróbowywania nowych przepisów). Ale w jednej kwestii jest mi na pewno łatwiej - nie mam dziecka

Ale dzieci chodzą spać wcześniej od nas

Ignite pisze:Ale w jednej kwestii jest mi na pewno łatwiej - nie mam dziecka

Nie wiem, czy to takie ułatwienie Posiadanie dziecka wymusza narzucenie sobie pewnej dyscypliny, powiedziałabym nawet żelaznej dyscypliny. Owszem, nie można sobie pozwolić na całodzienne pisanie/tworzenie/bujanie w obłokach, ale jak człowiek wie, że ma trzy godziny na zrobienie czegokolwiek, kiedy dziecko ucina sobie drzemkę, to te trzy godziny wykorzystuje maksymalnie. I nie ma dumania nad natchnieniem itp. Flow jest, siedem dni w tygodniu między jedenastą a czternastą - jest, bo nie ma innej opcji

I gratuluję ukończenia powieści

Aktegev pisze: Flow jest, siedem dni w tygodniu między jedenastą a czternastą - jest, bo nie ma innej opcji

Widzisz, a mój flow za cholerę nie chce się nauczyć takiego włażenia w ramki, choć próbuję go to tego zmusić od dłuższego czasu. Rozkręca się powoli, potrafi trwać kilka dni, opada też powoli. Jest totalny, zachłanny i żre wszystko - jak mu się oddam, to klucze zgubię, zupę przesolę, ludziom głupot nagadam i przez zapomnienie zostawię dziecko w piwnicy... W fazie flow mogę działać intelektualnie na kilku różnych frontach jednocześnie, ale właśnie tylko intelektualnie. Świat realny jest wtedy dla mnie nie do ogarnięcia, nawet głodu nie czuję. I dlatego zazwyczaj sobie na to nie pozwalam, czekam aż dziecko jeszcze trochę podrośnie i będzie w miarę samowystarczalne przez te kilka dni, kiedy mama jest w psychozie. I póki co, ścibolę sobie coś tam powoli, na zimno, bez flow.

W ogóle z tym ogarnianiem (lub nie) czynności pobocznych to jest bardzo indywidualna i ciekawa sprawa: znam jedną Autorkę, która równocześnie z książką zaczyna dzierganie na drutach. I chodzi od fotela z robótką do biurka z kompem, a kończąc książkę, ma od razu nowy sweterek (czasem kilka, jeżeli dzieło długie). Wszystkie inne przyziemne czynności w tym czasie wykonuje w zakresie minimalnym (na szczęście nie ma dziecka).

Aktegev, zazdroszczę dziecka, które śpi 3 godziny w ciągu dnia. Mój spi najwyżej 45 minut, a obiad się sam nie ugotuje

Wiesz, Thana, ja tak naprawdę flow czy natchnienie traktuję raczej z przymrużeniem oka. Po prostu w to nie wierzę. Owszem, są momenty, kiedy dana czynność idzie bardzo łatwo, ale myślę, że to jest związane z biochemią mózgu i praktyką. Moja praca, hobby i edukacja zawsze były związane z twórczością (plastyczną) i uważam, że najlepsze w danej chwili rzeczy, nie powstały w związku z jakimś tam natchnieniem, ale właśnie wtedy, kiedy trzeba było coś zrobić i już (np. cykl rysunków był zbyt mały na samodzielną wystawę i trzeba było go poszerzyć).
Ale fakt, system pracy jaki obieramy jest indywidualny Ja wolę robić wiele rzeczy obok tworzenia, bo zapewnia mi to świeżość spojrzenia i niezbędny dystans.

Imadoki, no te trzy godziny to pierwsza drzemka – ale córka ma dopiero dziesięć miesięcy, więc to chyba norma dla tak małych dzieci – jest jeszcze druga, krótsza, ale ją wykorzystuję na spacer (w tym zakupy, siłowania na świeżym powietrzu, planowanie posiłków itp.). W ogóle posiadanie dziecka nauczyło mnie lepszej organizacji czasu i wykorzystania posiadanych zasobów. W kuchni na przykład, nauczyłam się wszystko ekspresowo kroić, zdecydowanie częściej wykorzystuję robota kuchennego i piekarnik, no i planuję wszystko z niezbędnym wyprzedzeniem .

Aktegev, to nie jest normą. Mój w tym wieku spał nie dłużej niż półtorej godziny. Ale dzięki niemu też nauczyłam się pisać na komendę

Aktegev, a zauważyłaś w swoim pisaniu jakąś różnicę jakościową, taką, o której wspomina Ignite?

Ignite pisze:Jak teraz ciurkiem sczytywałam powieść, która częściowo była pisana na zasadzie "zaciśnij zęby i napisz w ciągu wieczoru te 5 tys. znaków, mimo że nie jesteś w nastroju", to widzę, że jest znacząca różnica między tymi fragmentami, które były pisane w stanie "flow", a tymi, które męczyłam ze świadomością, że MUSZĘ, bo inaczej nigdy nie skończę (te drugie wymagają więcej poprawiania, zdania są brzydkie i/lub mało odkrywcze).