Latest post of the previous page:
Czytadło to słowo - wytrych. Podobnie jak Mary-Sue i wiele innych z obszaru mniej czy bardziej fachowej krytyki literackiej. Znaczy są to pojęcia nieostre. Czytadło w opinii krytyków to przeważnie sprawnie napisany, wciągający tekst pozbawiony jednakowoż przezajebistej, metafizycznej głębi, w odróżnieniu od tekstów przeładowanych ową głębią, ale nieudolnych warsztatowo
Przy czym co jest, a co nie jest głębokie, określają rzecz jasna ci sami krytycy, często kierując się kanonami aktualnie panującej mody. Osobiście nie wierzę, że kiepski autor jest w stanie napisać dobre czytadło. Jeśli nawet coś takiego ma miejsce, to raczej jako ewenement. Dużo częściej mierny pisarz tworzy dzieło mające w założeniu rozstrzygnąć największe problemy bytu i niebytu ( cokolwiek by to znaczyło 
), po czym skarży się, że przyzwyczajona do czytadeł, głupia publika go nie zrozumiała.
). W tak skonsolidowanym środowisku, jak ktoś zaistnieje, to chyba na starcie jest łatwiej rozpoznawalny wśród "swoich".
